Vrat Harie Guru Sakh Part 01

SR No.: 006020
Original Sutra Author: N/A
Author: Meghdarshanvijay
Publisher: Akhil Bharatiya Sanskriti Rakshak Dal
Total Pages: 110
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 11 MB

Page 89

જે સુખની મને કલ્પના પણ નથી હોતી તે સુખ એકાએક મારી પાસે શી રીતે આવી જાય છે? હજુ આગળ કાંઈ વિચારે તે પહેલાં તો એક દિવ્ય આકૃતિ તેની સામે પ્રગટ થઈ.
તેજસ્વી અલંકારો અને દેદિપ્યમાન વસ્ત્રોથી સુશોભિત દિવ્ય શરીરધારી તે વ્યક્તિએ બે હાથ જોડીને, મસ્તક નમાવીને લક્ષ્મીપૂજ શેઠને કહ્યું, “મારી વાત સાંભળશો તો તમારા મનનું સરસ સમાધાન થઈ જશે.”
મણિપુર નગરનો ગુણધર નામનો વેપારી જંગલના રસ્તે પસાર થતો હતો ત્યારે તેણે રસ્તામાં એક વૃક્ષ નીચે ધ્યાનસ્થ મુનિવરને જોયા. વંદના કરીને તે ત્યાં બેઠો. ધ્યાન પૂર્ણ થતાં, ધર્મલાભ શબ્દ સાંભળીને તેણે પૂછ્યું, “હે ભગવંત! સુખશાંતિ પામવાનો કોઈ સરળ માર્ગ મને બતાડવાની કૃપા કરો.”
તે વખતે કેટલાક વિદ્યાધરો પણ ત્યાં આવીને વંદના કરીને બેસી ગયા હતા. વિશદ' નામના તે મુનિવરે તે વખતે કહ્યું. “ચોરી ભયંકર વ્યસન છે. બીજાનું ધન પડાવી લેવું તે મોત કરતાં પણ વધુ દુઃખદાયી છે. કોઈએ નહિ આપેલી ચીજ ક્યારે પણ ગ્રહણ કરવી જોઈએ નહિ. જે ચોરીનો ત્યાગ કરે છે તેને ભાવિમાં ઇચ્છિત વસ્તુઓ સામેથી મળે છે.” મુનિવરે ત્રીજું અદત્તાદાન વિરમણવ્રત વિગતથી સમજાવ્યું. તે સાંભળીને ગુણધરે તે ત્રીજું વ્રત ગ્રહણ કર્યું.
- ત્યાર પછી એક વાર ગુણધર તે જ જંગલમાંથી વેપાર કરવા આગળ વધ્યો. શસ્ત્રસજ્જ થઈ, ઘોડા ઉપર બેસીને, આગળ વધતાં તેણે રસ્તામાં લાખ સોનામહોરથી પણ વધારે કિંમતની મૂલ્યવાન મોતીની માળા પડેલી જોઈ. પણ “મેં અદત્તાદાન વિરમણ વ્રત ગ્રહણ કરેલું છે, માળાના માલિકની રજા વિના મારાથી આ ન લેવાય તેમ વિચારીને એક જ ઝાટકે તેણે પોતાની નજર તે માળા તરફથી ખેંચી લઈને પોતાનો ઘોડો આગળ ચલાવ્યો.
એકાદ ગાઉ આગળ ગયા પછી અચાનક ઘોડાને ઠોકર વાગી. પથ્થર ઉખડી જતાં સરસ મજાનો તાંબાનો ચરુ દેખાયો. તેમાં લાખો સોનામહોરો ઝળહળતી હતી, કોને તે લેવાનું મન ન થાય? પરંતુ પોતે ગ્રહણ કરેલાં આ ત્રીજાવ્રતને નજરમાં લાવીને, મારાથી અણહક્કનું ન લેવાય, એમ વિચારીને તેણે ઘોડાને આગળ હંકાર્યો.
થોડે આગળ જતાં ઘોડો ધબાક કરતો નીચે પડ્યો. ગુણધર પણ ચાર ગુલાંટ ખાઈ ગયો. માંડ માંડ ઊભો થઈને ઘોડા પાસે આવ્યો ત્યારે તેને ઘોડો મરી ગયેલો લાગ્યો. “અરરર! હું કેટલો બધો નિર્દય! મેં ઘોડાને ઘણો દોડાવ્યો તેથી તે મરી ગયો લાગે છે. હજુ બચી જાય તો સારું. જો કોઈ મારા આ ઘોડાને જીવતો કરી દે તો હું તેને મારી પાસે હાલ રહેલું બધું ધન આપી દઉં.” આમ વિચારીને તે પગે ચાલતો આગળ વધ્યો.
કે ૮૨ ના રોજ વ્રત ધરીયે ગુરુ સાખ ,