________________
(૩૬). મનમાં જેનોરતે હૈષ કરવા લાગ્યો. એવામાં શ્રીભદ્રબાહુસ્વામીએ તે વૃત્તાંત જાણીને રાજાને જણાવ્યું કે, હે રાજન! આપના આ પુત્રનું આયુ ફક્ત સાત દિવસનું જ છે, અને તેથી સાતમે દિવસે બિલાડીથી તેનું મરણ થશે, અને તેથી અમે તેની વધામણી માટે તમારી પાસે આવ્યા નથી. એમ જાણું રાજાએ ઘણું પ્રયત્નથી રક્ષણ કર્યા છતાં પણ તે બાળક સાતમે દિવસે બિલાડીસરખા આકારવાળા કમાડના આગલિયાના પડવાથી મૃત્યુ પામે. પછી રાજાઆદિકે નિર્ભ છેલો તે વરાહમિહિર તાપસ થઈ અજ્ઞાનતપ તપી મૃત્યુ પામીને વ્યંતર થયો. પછી તે પૂર્વભવના શ્રેષથી જૈનેને ઉપદ્રવ કરવા લાગ્યા. ત્યારે સંઘે મલીને વિનવેલા એવા શ્રીભદ્રબાહુ સ્વામીજીએ જ ઉવસગ્ગહર” નામનું સ્તોત્ર રચીને તે વ્યંતરને ઉપદ્રવ શાંત કર્યો. આ શ્રીભદ્રબાહુસ્વામિજીએ સાધુઓના ઉપકારમાટે અગ્યારે અંગપર નિયુક્તિઓ રચેલી છે. એક વખતે તે શ્રીભદ્રબાહસ્વામી વિહાર કરતા થકા રાજગૃહી નગરીમાં પધાર્યા, તેમને ધર્મોપદેશ સાંભળી સમાનવયવાળા ચાર વણિકપુત્રોએ દીક્ષા લીધી. ત્યારબાદ તેઓ ચારે ભારપર્વતપર કાયોત્સર્ગ ધ્યાને રહ્યા, તથા ઠંડીના ઉપદ્રવથી કાળ કરી તેઓ સ્વર્ગે ગયા. એવામાં તે દેશમાં બાર વર્ષોને દુકાળ પડ્યો, અને તેથી સાધુઓને આહારઆદિક મળવામાં ઘણું મુશ્કેલીઓ પડવા માંડી. અને તેને લીધે સિદ્ધાંતોનો સુખપાઠ વીસરાવા લાગ્યું. તે દુષ્કાળને અંતે પાટલીપુત્રમાં સાધુએને સંઘ એકઠા થયે, અને જેમ તેમ મુખપાઠ મેળવી અગ્યારે અંગે સંકલિત કર્યા. પરંતુ દષ્ટિવાદને મેળવવા માટે તેના જાણકાર અને તે સમયે નેપાલદેશમાં વિચરતા એવા શ્રીભદ્રબાહસ્વામીજીને બોલાવવા માટે સંઘે ત્યાં બે સાધુઓને મેકલ્યા. ત્યારે ભદ્રબાહુસ્વામીજીએ તે સાધુઓને કહ્યું કે, હાલમાં જ મેં પ્રાણાયામ ધ્યાનનો પ્રારંભ કર્યો છે, માટે મારાથી ત્યાં આવી શકાશે નહીં. તે મુનિઆએ પાછા આવી તે હકીકત કહેવાથી સંઘે એકઠા થઇ ફરીને તેજ મુનિઓ મારફતે તેમને કહેવરાવ્યું કે, જે કઈ સંઘની આજ્ઞા ન માને, તેને શું દંડ આપે? તે સાંભળી ભદ્રબાહુ સ્વામિજીએ કહ્યું કે, ખરેખર તેવા માણસને સંઘે સંઘબહાર કરવો જોઈએ, પરંતુ સંઘે મારાપર કૃપા કરીને બુદ્ધિવાન સાધુઓને અહીં મારી પાસે મોકલવા, અને તેઓને હું હમેશાં સાત વાચનાઓ અત્રે આપીશ.