________________
(૪૧૩) ભાવસાગરજીને ગુરૂમહારાજ પુછવા લાગ્યા કે, તમે જ્યારે મેસાણાથી આવ્યા, ત્યારે બે ચાર દીવસે આહાર પાછું જુદે લાવી અને જુદે જ વાપરતા હતા, અને પાછલથી મહારાજ શ્રીભાઇચંદજી તથા મારી સાથે આહાર પાણી વાપરવા લાગ્યા તેને હેતુ શું છે તે મને કહે? એમ ગુરૂમહારાજે પુછવાથી મુનિશ્રીભાવસાગરજીએ પ્રશ્નના ઉત્તરમાં કહ્યું કે, નિમહારાજ શ્રીભાઇચંદજીએ તથા તમોએ માંડલીયાગ કરેલ નથી, તેમજ મહેટી દીક્ષા પણ લીધેલ નથી, તે હેતુથી આહારપણું જુદું વાપર્યું. ત્યારે ગુરૂમહારાજે મુનિશ્રીભાવસાગરજીને કહ્યું કે, મહારાજશ્રી ભાચંદજીએ તે વેગ કરેલ હશે તથા મહેદી દીક્ષા લીધેલ હશે, એમ કહેવાથી ગુરૂમહારાજને મુનિશ્રીભાવસાગરજીએ કહ્યું કે, તમને એ હકીકત સંબંધમાં શંકા રહેલી છે તે તે શંકા કે અવસરે હું દૂર કરીશ, પરંતુ તમે મહારાજ શ્રીભાઈચંદજી જ્યારે ખુશી આનંદમાં બેઠા હોય તે અવસરે મને એ હકીકત પુછરો, જેથી તમારી શંકા દૂર થશે, એમ મુનિ શ્રીભાવસાગરજીએ કહ્યું. હવે વળી કઈ વખતે ત્રણે મુનિરાજે આનંદમાં બીરાજેલા હતા, ત્યારે તેમાંથી ગુરૂમહારાજ શ્રીગૌતમસાગરજીએ મુનિ શ્રીભાવસાગરજીને પૂછયું કે, તમો જ્યારે પ્રથમ આવ્યા, ત્યારે બે ચાર દીવસ સુધી આહારપણું જુદું કરતા હતા, અને પછીથી અમારી સાથે કરવા લાગ્યા, તેનું શું કારણ? ત્યારે મુનિ શ્રીભાવસાગરજીએ મુનિમહારાજ શ્રીભાઇચંદજી સાંભળતાં કહ્યું કે, મુનિ મહારાજ શ્રી ભાઈચંદજીએ તથા તમોએ માંડલીયાગ કર્યા નથી, તથા મહેટી દીક્ષા લીધી નથી, તે કારણે મેં બેચાર દીવસે આહારપાણી જુદું કર્યું. અને પછી મહારાજ શ્રીભાઇચંદજીની પાસે મારે જ્ઞાન અભ્યાસ કરવાનું હેવા થી “વિનય વિના વિદ્યા પ્રાપ્ત થાય નહીં ? એમ શાસ્ત્રનું વચન છે, જેથી મેં મા ગુરૂમહારાજ શ્રીરવીસાગરજીને પત્ર લખી અને તેમની આજ્ઞા મગાવી કરીને પછી તમારી સાથે આહારપાણ વાપર્યો છે, અને જ્યારે ગુરૂમહારાજ શ્રીરવીસાગરજીની પાસે જાઈશ ત્યારે તે સાત માંડલીના યોગ કરાવીને મને ભૂલવશે, એમ ભાવસાગરજીએ મુનિ મહારાજ શ્રીભાઇચંદજીની સમક્ષ હકીકત કહી, પછી ચોમાસું સંપૂર્ણ થયા બાદ ત્યાંથી વિહાર કરી ત્રણે ઠાણું મેસાણે ગયા, ત્યાં તેમના ગુરૂમહારાજ શ્રીરવીસાગરજી મહારાજે તે મુનિભાવસાગરજીને માંડલાથી બહાર જુદુ આહારપાણું કરાવી, અને ફરીથી સાત