________________
( ૩૭૩) હવે ઉપર વર્ણવેલી પટ્ટાવલીના અનુસંધાન રૂપ વિક્રમ સંવત ૧૯૮૪ માં મુનિધર્મસાગરજીએ રચેલી શ્રી અચલગચ્છની પટ્ટાવલીને પ્રારંભ કરે છે.
છે ૬૮ શ્રી કીર્તિસાગરસૂરિ ( તેમને વૃત્તાંત નીચે મુજબ છે. )
કછેદેશમાં આવેલા દેસલપુર નામના ગામમાં એશવાળ જ્ઞાતિના શાહ માલસી નામના શ્રાવક વસતા હતા, તેમને આસબાઈ નામે સ્ત્રી હતી. તેઓને ત્યાં સંવત ૧૭૯૬માં કુંઅરજી નામના પુત્રને જન્મ થયો. તે કુંઅરજી સંવત ૧૮૦૪ માં શ્રીઉદયસાગરસૂરિજીના શ્રાવકપણે શિષ્ય થયા. ત્યારપછી સંવત ૧૮૦૦ માં માંડવીબંદરમાં તેમને દીક્ષા આપવામાં આવી, અને તેમનું કીતિસાગરેજી નામ રાખવામાં આવ્યું. તથા સંવત ૧૮૨૩ માં સુરતનગરમાં તેમને આચાર્યપદવી મળી. તે વખતે ત્યાંના શેઠ ખુશાલચંદ તથા ભૂખણદાસે મળીને છ હજાર રૂપિયાનું ખર્ચ કરી મહોત્સવ કર્યો. ત્યારબાદ સંવત ૧૮૩૬માં આશુ શુદ ૨ ના અંજારનગરમાં તેમને ગઝેશની પદવી મળી. તથા સંવત ૧૮૪૩ ના ભાદરવા સુદી છઠ્ઠના દિવસે સર્વ મળી ૪૮ વર્ષોનું આયુષ ભેગવી સુરતનગરમાં સ્વર્ગે ગયા.
છે ૬૯ શ્રી પુણ્યસાગરસૂરિ છે
(તેમનું વૃત્તાંત નીચે મુજબ છે. ) ગુજરાતદેશમાં આવેલા વડોદરા નામના નગરમાં પિરવાડજ્ઞાતિના શા. રામસી નામે શ્રાવક વસતા હતા. તેમને મીઠીબાઈ નામે સ્ત્રી હતી. તેઓને ઘેર સંવત ૧૮૧૭ માં પાનાચંદજી નામના પુત્રનો જન્મ થયો. તે પાનાચંદજી સંવત ૧૮૨૪ માં શ્રી કીર્તિસાગરસૂરિજીના શ્રાવકપણે શિષ્ય થયા. પછી સંવત ૧૮૩૩ માં કછ ભુજપુર ગામમાં તેમને દીક્ષા આપવામાં આવી, અને તે સમયે તેમનું પુણ્યસાગરજી. નામ રાખવામાં આવ્યું. પછી સંવત ૧૮૪૩ માં સુરત શહેરમાં તેમને આચાર્યપદ તથા ગદ્વેશપદ મળ્યાં. તે વખતે ત્યાંના શેઠ લાલચંદે ઘણું દ્રવ્ય ખરચી મહત્સવ કર્યો. ત્યારબાદ સંવત ૧૮૭૦ ના કાતિક
