________________
(૩૭૦ ) અને ચોથા શ્રીબુદ્ધિસાગરજી છે. હવે અહીં પ્રસંગોપાત તે ઉપધ્યાને પણ સંક્ષિપ્ત વૃત્તાંત લખું છું.
ખંભાતમાં શ્રીમાલીજ્ઞાતિને સોમચંદ્ર નામે એક શ્રાવક વસ હતો. તેને કીતિચંદ્ર નામના પુત્રે વૈરાગ્યથી સંવત ૧૭૬૮ માં શ્રીમાન ઉદયસાગરસૂરિજીની પાસે દીક્ષા લીધી. પછી સંવત ૧૮૦૩ માં ગુરમહારાજે વડી દીક્ષા દેતી વેળાએ તેનું કીતિસાગર નામ પાડ્યું. પછી અનુક્રમે શાસ્ત્રોનો અભ્યાસ કર્યા બાદ તે શ્રી કીતિસાગરમુનીને ગુરુમહારાજે સંવત ૧૮૦૫માં ઉપાધ્યાયપદ આપ્યું.
હવે કચ્છદેશમાં આવેલા નલીયાનામના ગામમાં દેવશંકરનામે ઔદિચયજ્ઞાતિને એક બ્રાહ્મણ વસતે હતો. તે બ્રાહ્મણ તે ગામના બાળકને વિદ્યા અભ્યાસ કરાવતેથકે પિતાની આજીવિકા ચલાવતો હતો. તે બ્રાહ્મણ બુદ્ધિવાન હોવાથી ગુજરાતી તથા કચ્છી ભાષાની કવિતાઓ રચીને તથા કથા આદિક સંભળાવીને તે ગામના લોકોને ખુશી કરતો હતો. એવામાં એક વખતે તેની યુવતી સ્ત્રી તાવની બિમારીથી મરણ પામી, અને તેથી એકલે થઈ ગયેલ તે બ્રાહ્મણ ગભરાવા લાગ્યું. એવામાં એક સમયે શ્રીમાન ઉદયસાગરસૂરિજી વિહાર કરતા થકા તે નલીયાગામમાં પધાર્યા. ત્યારે તે ગામના શ્રાવકે એ સમયને અનુસરી તેમને ત્યાં પ્રવેશ મહોત્સવ કર્યો. પછી ત્યાંના શ્રાવકોના આગ્રહથી તે ગુરુમહારાજ ત્યાં માસક્ષમણ રહ્ય, એવામાં એક વખતે તે દેવશંકર બ્રાહ્મણ પણ ત્યાં ગુરૂમહારાજ પાસે આવી ચડ, અને પોતાના રચેલાં ભાષાબદ્ધ કાવ્યો તેણે ગુરૂમહારાજને સંભળાવ્યાં. ગુરૂમહારાજે પણ તેને ચાલતી દેશી ભાષાની કવિતાઓ રચવાની શક્તિવાળા તથા બુદ્ધિવાન જોઈને ખુશી થઇ વૈરા
નો ઉપદેશ આપે. એવી રીતે ગુરૂમહારાજે આપેલા વૈરાગ્યવાળા ઉપદેશને સાંભળીને પ્રથમથી જ પોતાની સ્ત્રીના મરણથી ગભરાટમાં પડેલે તે દેવશંકર બ્રાહ્મણ વિશેષ રીતે સંસારથી ઉદ્વિગ્ન થયે, અને તેથી તેણે સંવત ૧૮૦૩ ના પિષસુદ તેરસને દિવસે ગુરૂમહારાજ પાસે દીક્ષા લીધી, તથા ગુરુમહારાજે તેનું “દશનસાગરજી” નામ પાડયું. અનુક્રમે શાસ્ત્રનો અભ્યાસ કર્યાબાદ તે શ્રીદનસાગરમુનિ પિતાની કવિત્વશક્તિથી લોકોના મનને ખુશી કરતા થકા ગુરૂમહારાજના હદચમાં આનંદ ઉપજાવવા લાગ્યા. પછી તે શ્રીદશનસાગર મુનિજીને