________________
( ૩૦ ) મળેલા રાગદ્વેષરૂપી બન્ને વાઘને જીતીને, તથા કષારૂપી દાવાનલવિગેરેને નિવારીને, વિષરૂપી છાયાવનમાં નિવાસ કર્યા વિના પરીશહેરૂપી ચેરની સેનાને જીતીને, અને મેહરૂપી અટવીને ઓળ. ગીને તે મેલનગરમાં જઈ પહોંચે છે. માટે હે પ્રિયે! હું પણ કહેબ આદિકને સ્નેહ તજીને ધમમાર્ગનું સેવન કરીશ. (૧૪)
ત્યારે જયશ્રીએ કહ્યું હે સ્વામી! તમો ચટ્ટતાપસની પેઠે આવાં કલ્પિત ઉદાહરણથી અમને શામાટે ઠગો છે? તે ચતાપસનું ઉદા. હરણ નીચે મુજબ છે.
કેશિક નામના ગામમાં ચદૃનામે કઈક મૂર્ખ તાપસ પિતાના શિસહિત વસતો હતો. તેણે એક વખતે સ્વપ્નમાં પિતાના મઠને એક મહટ એારડ લાડવાથી ભરેલો દીઠે. તેથી તેણે પ્રભાતે પોતાના શિષ્યોને બોલાવી કહ્યું, હે શિષ્યો ! આપણે હમેશાં લોકોને ઘેરથી ભિક્ષા માગી લાવી તેનું અન્ન ખાઈએ છીએ, પરંતુ આપણે શક્તિ ન હેવાથી તેઓને કેઈ પણ દિવસે જમાડ્યા નથી. માટે આજે મારી શક્તિ થઇ છે, માટે તમે આખા ગામના લેકેને ભેજનમાટે આમંત્રણ કરી અહીં લાવે.? ગુરૂના વચનથી શિષ્યએ પણ ત્યાં મંડપ રચાવી લેકેને જમવામાટે લાવ્યા. ત્યારે તે ગામના સર્વ લેકે વાસણ લઈ ત્યાં ભેજનમાટે આવી હારબંધ બેસી ગયા. પછી તે ચઢતાપસે શિષ્યને કહ્યું કે, મઠના ઓરડામાંથી લાડુઓ લાવી સર્વને પીરસી આપે? શિષ્યએ ઓરડે ઉઘાડી જોયું તો તે લાડવિના ખાલી દીઠે, ત્યારે તેઓએ તે હકીકત ગુરૂને કહેવાથી તે મૂર્ખ તાપસે તેઓને કહ્યું કે, તમે પણ અહીં સુઈને નિકા કરે? જેથી તમને પણ સ્વપ્નમાં લાડુઓથી ભરેલે ઓરડો દેખાશે, કેમકે મેં પણ સ્વતમાં તેમ જોયું છે. આ હકીકત જાણી લેકે તે તાપસની હાંસી કરતા થકા પિતપોતાને ઘેર ગયા. માટે હે સ્વામિ ! તમો પણ તેવાં સ્વપ્ન સરખાં મેક્ષસુખની કલ્પિત વાર્તા કરી હસીને પાત્ર ન થાઓ? (૧૫) .
- તે સાંભળી જંબકમારે કહ્યું કે, હે પ્રિયે! તું લલિતાંગની પડે શા માટે વિષયતૃષ્ણાને ઇચ્છે છે તે લલિતાંગનું ઉદાહરણ નીચે મુજબ છે.
વસંતપુર નામના નગરમાં શતાયુધનામે રાજા હતા, અને તેને લલિતદેવીના વિષયતૃષ્ણાવાળી રાણી હતી. ઝરૂખામાં બેઠેલી