________________
(ર૬) પિતાને એક ઉત્તમ લક્ષણવાળ ઘડે તે જિનદાસ શ્રાવકને સાચવવામાટે આપે, જેમ જેમ તે જાતિવંત ઘોડે વૃદ્ધિ પામતો ગયો, તેમ તેમ તે રાજાના શત્રુઓને વૈભવ નાશ પામી તે જિતારિરાજાની સંપત્તિ વૃદ્ધિ પામવા લાગી. તે જિનદાસશેઠ હમેશાં તે ઘોડાપર ચડી તેને તળાવે પાણી પાવામાટે લેઈ જતા, અને ત્યાંથી પાછા વળતાં તે શેઠ જિનમંદિરને ત્રણ પ્રદક્ષિણા દેઇ તે ઘોડાને પોતાને ઘેર લાવતા, તેથી તે ઘોડાએ તળાવ, જિનમંદિર અને શેઠના ઘરસિવાય કેઈ અન્ય માર્ગ જ નહતો. હવે તે રાજાના શત્રુઓને તે ઘેડાની હકીકત માલુમ પડવાથી તે ઘડાને ગમે તે રીતે ચોરી લાવવા માટે પોતાના એક મંત્રિને હુકમ કર્યો. ત્યારે તે મંત્રી પણ કપટી શ્રાવકને વેષ લેઈ તે જિનદાસને ઘેર પોણા તરીકે આવી રહ્યો. ત્યાં વિશ્વાસ ઉપજાવવા માટે તે જિનપૂજાઆદિક ઘણું ઘણા પ્રકારની ધર્મક્રિયા કરવા લાગ્યો. એવામાં કોઈક મિત્રે વિવાહના પ્રસંગ પર આમંત્રણ કરવાથી તે જિનદાસ શેઠ તે કપટી શ્રાવકને પિતાનો સાધમિક જાણ તેને તે ઘોડે સેંપી ડા દિવસ માટે બહારગામ ગયા. શેઠના ગયા બાદ પિતાને લાગ મળ્યો જાણીને તે કપટી મંત્રી મધ્યરાત્રિએ તે ઘોડાપર બેથી તેને પોતાના નગરતરફ હાંકવા લાગ્યો. પરંતુ તે ઘોડો તો હમેશના અભ્યાસથી તળાવે જઈ જિનમંદિરને ત્રણ પ્રદક્ષિણે દેઈ શેઠને ઘેરજ આવી ઉભે. તે કપટીમંત્રીએ ચાબુકના મારથી ઘણે પરિશ્રમ કર્યો, પરંતુ તે ઘોડે એક પગલું પણ આગળ ચા નહી. ત્યારે પ્રભાતે તે પટીમંત્રી નિરાશ થઈ ત્યાંથી નાશીને તુરત પોતાને ગામ પાછો આવ્યો. માટે હે પ્રિયે ! હું તે જાતિવંત અશ્વની પેઠે સન્માર્ગને તારાં વચનોથી તઇશ નહી. (૧૦)
ત્યારબાદ કનકશ્રી બોલી કે, હે સ્વામી! આપે ક્રમે ક્રમે મોક્ષપુર જવાની ઇચ્છા કરવી જોઈએ, કેમકે કમરહિત કાર્ય કરવાથી પુણ્યહીનની પેઠે પસ્તાવું પડે છે. તે પુષ્યહીનનું ઉદાહરણ નીચે મુજબ છે.
જયંતી નામની નગરીમાં માબાપવિનાને કેઈક પુણ્યહીન દરિદ્રી કલપુત્ર પોતાના મામાને ઘેર રહ્યો. પરંતુ તેના આવતાંજ તે મામાનું ઘર બળી જવાથી તેને કહાડી મેલ્યો, તે અનુક્રમે તામલિમીનગરીમાં આવ્યો, અને ત્યાં થોડા પગારથી કેઇક વ્યાપારીની