________________
(૨૫૬) કરીને ચતુર્માસબાદ તે શ્રીધર્મમૂર્તિસૂરિજી લેધવાપુરમાં રહેલાં અત્યંત પ્રાચીન એવા શ્રી પાર્શ્વનાથ પ્રભુના જિનમંદિરની યાત્રા કરવા માટે જેસલમેરના સંઘસહિત પધાર્યા. પછી ત્યાંથી પાછા વળી પારકરશમાં વિહાર કરતા એવા તે શ્રીધર્મમૂતિસૂરિજીને માર્ગમાં મટી જટાને ધારણ કરનારે, કંથાથી ઢંકાયેલા શરીરવાળે, તથા ભયંકર મુખવાળે એક યોગી મ. તે ગી આ શ્રીધર્મમૂર્તિસૂરિજીને જોઈને પોતાના મનમાં વિચારવા લાગ્યો કે, વિશાલ લલાટવાળે ખરેખર આ કઈ પણ બત્રીસલક્ષણે પુરુષ જણાય છે. હવે કઈ પણ પ્રકારે આ પુરુષને ગીને જે તેનું જોગણીઓને બલિદાન આપું, તો ખરેખર તે જોગણુએ મને મારી ઈચ્છિત વસ્તુ આપશે. એમ વિચારી તે યોગી તે શ્રી ધર્મમૂર્તિસૂરિજીની પાછળ પાછળ ચાલવા લાગ્યો. તેને પાછળ આવતો જોઇને તે આચાર્ય મહારાજ પણ પોતાના મનમાં શંકા પામીને વિચારવા લાગ્યા કે, ખરેખર આ કેક પણ ગીવેશધારી દુષ્ટ કાપાલિક છે, માટે હવે આપણે બહુ સાવચેતીથીજ રહેવું; એવામાં તે શ્રી, ધર્મમૂર્તિસૂરિજી પિતાના યતિપરિવાર સહિત સાવધાન રહ્યાથકા એક વડના વૃક્ષની નીચે વિશ્રામ લેવા માટે બેઠા; એવામાં અવસર મળવાથી તે કાપાલિક પણ ત્યાં જ તે વડના વૃક્ષની નીચે આવીને પોતાના કમંડલમાં રહેલા મંત્રેલા જલના છટકાવથી તે સઘળા યતિઓને મૂછિત કરવાને તૈયારી કરવા લાગે. એવામાં જાણે લે છે તે યોગીને અભિપ્રાય જેમણે એવા, તે શ્રીધમમૂતિસૂરિજીએ મંત્રના પ્રયોગથી તે કાપાલીને ત્યાંજ સ્તંભી રાખે, પછી તે જ ક્ષણે તે ગુરૂમહારાજે બીજા મંત્રના પ્રયોગથી તે ગીને ત્યાંજ પત્થરમય અને ચેષ્ટારહિત કર્યો. એવામાં ત્યાં નજીકના ગામમાં રહેનારા ઘણું લેક વિવાહના પ્રસંગમાં જતાથકા તેજ વડના વૃક્ષની નીચે આવી પહોંચ્યા. તેઓ તે દુષ્ટ કાપાલીને ચેષ્ટારહિત પત્થમય થયેલો જોઈને ખુશી થયાથક આચાર્ય મહારાજને વંદન કરી કહેવા લાગ્યા કે, હે ભગવન! આ દર્ટ કાપાલીએ આસપાસના ગામોમાંથી અનેક લેકનાં બાળકોનું હરણ કરેલું છે. સારું થયું કે, આપે તે દુષ્ટને પત્થરમય બનાવી દીધું છે. એમ કહી ગુરૂમહારાજને વાંદીને તે સઘળા લેકે પોતાના ઇચ્છિત સ્થાનકે ગયા. પછી તે ગુરૂમહારાજ પણ તે કાપાલિકાની એવા પ્રકારની દુષ્ટતાને જાણીને તેને તે પત્થરમયજ ત્યાં ઉભેલ મૂકીને, તથા ત્યાંથી વિહાર કરીને નજદીકના એક ગામમાં ગયા અને ત્યાં