________________
(૨૩૦).
ગ્યથી દીક્ષા લીધી. અને તેમનું જયકીતિનામ સખવામાં આવ્યું. પછી ત્યાંથી વિહાર કરતા એકવખતે વિક્રમ સંવત ૧૪૪૭માં તે શ્રી જયકીતિમુનિજી કંટલીનામના ગામમાં પધાર્યા. તે ગામમાં એ શવાલજ્ઞાતિને એક સહસાકનામનો શેઠ વસતો હતો. એક વખતે તે શેઠને ઘેર પકવાન કરતા હતા, તે વખતે અકસ્માત ઉપરના ભાગમાં રહેલા એક સર્ષનું વિષ તે પકવાન્નમાં પડયું, પરંતુ તે બાબતની કુટુંબના કેઇ પણ માણસને ખબર પડી નહી. તે દિવસે તે સહસાશેઠ તથા તેની સ્ત્રીએ ઉપવાસ કરેલ હોવાથી, તે બંને માણસે શિવાયના તેના પુત્રોઆદિક કુટુંબના સઘળા માણસેએ તે પકવાન્નનું ભજન કર્યું, અને તેથી તેઓ સઘળા મૂછિત થઇને મૃતકની પેઠે પડ્યા. તે વખતે તે સહસાક શેઠ આદિક સકલ સંઘે વિનંતિ કરવાથી ત્યાં માસક્ષપણ રહેલા તે શ્રી જયકીતિમુનિજીએ વિષાપહારમંત્રના પ્રયોગથી તે સઘળા માણસેને સચેતન કર્યા, અને ત્યારથી તે સઘળું કુટુંબ વિષાપહારગોલના નામથી પ્રસિદ્ધ થયું. આ ગેલની અધુમા દેવી છે.
- આ ગોત્રના વંશજો સઈલવાડા, કંઆરડા, કેટડા, અમરકેટ, પિકારણ ફલેધી પાસે આઉ, આણી, સાર, રાડકહ, મોરસ્તમ, સીડી વિગેરે ગામોમાં વસે છે. અને તેના વંશજો અંચલગચ્છની સામાચારી પાળે છે. પછી સેલવાટ નામના ગામમાં વસનારા, અને તે સહસક શેઠના કુટુંબી એવા સાલિગ નામના એક ધનવાન શેઠે તે શ્રી જયકીતિ મુનિજીના ઉપદેશથી શ્રી શાંતિનાથ આદિક તીર્થકરોની પચીસ નવી પ્રતિમાઓ ભરાવી. પછી તેજ સાલિગશેઠે સત્યપુરમાં આવીને તેમનાજ ઉપદેશથી શ્રી મહાવીર પ્રભુને પ્રાસાદ બંધાવ્યો. અને પચીસ હજાર પીરેજી ખરચી તેમના હાથે પ્રતિષ્ઠા કરાવી. એમ વિષાપહાર ગાલનું વૃત્તાંત કહ્યું.
પછી તેમને યોગ્ય જાણુને શ્રીમેરૂતુંગસૂરિજીએ વિક્રમ સંવત : ૧૪૬૭ માં સ્તંભનપુરમાં (ખંભાતમાં ) મહોત્સવ પૂર્વક સૂરિપદ આપ્યું. અને સંવત ૧૪૭૩ માં તેઓ ગચ્છનાયકની પદવી પામ્યા.
આ શ્રી જયકીતિસૂરિજીના ઉપદેશથી અનેક જિનપ્રતિમાઓની પ્રતિષ્ઠાએ થયેલી છે, તથા અનેક નવા જિનમંદિર બંધાયાં છે. તેમાની નીચે મુજબ હકીક્ત હાલમાં જાણવામાં આવી છે.