________________
( ૧૫ )
આ ગંધહસ્તિનામના શિષ્ય અત્યંત વિદ્વાન અને પ્રભાવિક હતા. તે શ્રીઆય ગધહસ્તિજીએ પૂર્વે મહાસ્થવિર એવા શ્રીઉ મારવાતિવાચકષ્ટએ રચેલા તત્વાનામના શામ્રપર એ‘સીહજાર શ્લોકાના પ્રમા ણવાળું મહાભાષ્ય રચ્યું, તથા શ્રીઅકદિલ સ્થવિરાચાર્યજીના આગ્રહથી તે શ્રીય ગધહસ્તિજીએ અગ્યારે અગાપર ટીકારૂપ વિવરણા રચ્યાં. તેમટે તેમણે રચેલાં શ્રીઆચારાંગસૂત્રના વિવરણને અંતે લખ્યું છે કે—મધુમિત્રનામના સ્થવિસ્જીના શિષ્ય, તથા ત્રણ પૂર્વાંના જ્ઞાનવાળા, અને મુનિઓના સમૂહથી વદાયેલા, અને રાગઆદિક દાષાથી રહિત થયેલા, ૫ ૧ ૫ તથા બ્રહ્મઢીષિકશાખાના મુકુટસખા એવા શ્રીગધહસ્તિનામના વિદ્વાન આચાર્યજીએ શ્રીવિક્રમ પછી બસે વર્ષો વીત્યાબાદ આ વિવરણ રચ્યું છે. ॥ ૨ ॥ ॥ આય ક દિલાચાય ॥
હવે શ્રીઆય ક દિલાચાર્યજીનુ વૃત્તાંત આવી રીતે છે— ઉત્તરમથુરામાં મેઘરથનામના ઉત્કૃષ્ટો શ્રમણાપાસક અને જિન્ધપ્ર ભુની આજ્ઞાનું પ્રતિપાલન કરનારો બ્રાહ્મણ હતા. તેને રૂપસેના નામની ઉત્તમ શીક્ષને ધારણ કરનારી સ્ત્રી હતી. તેને ચંદ્રના સ્વમી સૂચિત થયેલા સામર્થનામે પુત્ર થયા. હવે એક વખતે બ્રહ્મદ્વીપીશાખાવાળા તે શ્રીસિંહાચાય વિહાર કરતાથકા અનુક્રમે ઉત્તરમથુરાનગરીના ઉદ્યાનમાં પધાર્યાં. તેમના ધર્માંદેશ સાંભળીને વૈરાગ્ય પ્રાપ્ત થવાથી તે સામથ બ્રાહ્મણે દીક્ષા લીધી. એવામાં અર્ધા ભરતખંડમાં અત્યંત ભયકર ભાર વર્ષાના દુકાળ પડયા. તેથી જૈનધર્મને અનુસરનારા કેટલાક નિગ્રંથા ભિક્ષા ન મલવાથી અનાન લેને વૈભારપર્વત તથા કુમારગિરિઆદિક તીર્થોમાં સલેખનાપૂર્વક સ્વર્ગ ગયા. તે વખતે જિનશાસનના આવા ભૂત, અને પૂર્વસંગ્રહ કરેલા અગ્યારે અગા પ્રાયેં કરીને નષ્ટ થયાં. પછી તે કાળને અ ંતે વિક્રમાર્ક સંવતના એકસો ત્રેપનમે વર્ષે સ્થવિર એવા શ્રીય સ્કુ દિલાચાર્યજીએ ઉત્તરમથુરાનામની નંગરીમાં જૈનિષ્ઠાની સભા એકઠી કરી. તે વખતે ત્યાં સ્થવિરકલ્પનું અનુસરણ કરનારા મધુમિત્રાચાર્ય તથા ગંધહસ્તિઆચાય આદિક એક્સે પચીસ જનનિ થા એકઠા થયા. તે વખતે તે નિર્માના બાકી રહેલા સુખપાઠાને મેલ