________________
( ૧૭ ) અનાચારથી અટકાવ્યા. હવે ત્યાં નજીકમાં રહેલા સેનપુરના લેકે આ વૃત્તાંત જાણીને તે આશ્ચર્ય જોવામાટે તે તળાવને કિનારે આવ્યા, તથા ત્યાં પોતાના રાજા આદિક સઘલ સુભાને પત્થરની મૂતિઓની પેઠે નિશ્ચલ તથા દુઃખથી પિકાર કરતા જોઈને તે સર્વ લેકના હૃદયમાં અનુકંપા થઈ. એવામાં તે સમરસિંહની માતાએ તે વૃત્તાંત જાણીને, તથા તુરત કુટુંબ સહિત ત્યાં આવીને કરૂણસ્વરથી રૂદન કરવા માંડયું. ત્યારે ગુરૂમહારાજે તેણીને કહ્યું કે, હે સુલોચને ! જે તમો જીવહિંસાનો ત્યાગ કરીને જૈનધર્મને સ્વીકાર કરે, તો હું સર્વને સ્તંભનમુક્ત કર્યું. ત્યારે તેણુએ પણ ગુરૂમહારાજને પગે પડીને તેમ કરવાનું સ્વીકાર્યું. ત્યારે દયાળુ ગુરૂમહારાજે પણ જલ મંત્રીને તેઓ સને તે જલન છટકાવ કર્યો. તે જ વખતે તેઓ સર્વે ખંભનમુક્ત થઈ ગુરૂમહારાજને પગે પડ્યા. ત્યારથી માંડીને તે સમરસિંહે પણ કુટુંબ સહિત ગુરૂમહારાજના વચનથી જીવહિંસા તથા લોકેને લંટવાઆદિક અનાચારને તજીને જૈનધર્મ સ્વીકાર્યો. પછી ખુશી થયેલ તે સંઘ પણ ત્યાંથી પ્રયાણ કરીને ગુરૂસહિત શત્રુંજયતીર્થમાં આવ્યું, તથા ત્યાં આઠ દિવસો સુધી પ્રભુપૂજા આદિક ધર્મકાર્યો કરીને પાછા વળી સંઘસહિત ગુરૂમહારાજ પણ પાટણમાં પધાર્યા. ત્યારે સંઘે પણ મહેટા આડંબરથી તેમનો પ્રવેશ મહેસવ કર્યો. પછી સંઘે મળીને વિક્રમ સંવત ૧૩૧૬ માં ઝાલરનગરમાં તેમને ગચછનાયકની પદવી આપી. અને સંઘના આગ્રહથી ત્યાં ચતુર્માસ કરીને પાછા તેઓ પાટણમાં પધાર્યા, અને ત્યાં તેમણે પોતાના પંદર શિને ઉપાધ્યાયપદ આપ્યાં. પછી વિક્રમ સંવત ૧૩૩૯ માં પોતાની
પાટે શ્રીદદ્રસિંહસૂરિજીને સ્થાપીને સ્વર્ગે ગયા. આ શ્રી અજિતસિંહસુરિજીના ઉપદેશથી વિક્રમ સંવત ૧૩૧૬ માં ભાદરાયણગેવવાળા મલાઆદિક શ્રાવકોએ નરેલી આદિક ગામમાં આદિનાથજીઆદિકની પ્રતિમાઓની પ્રતિષ્ઠા કરેલી છે.
છે પ૩ શ્રીદેવેંદ્રસિંહસૂરિ છે
તેમને વૃત્તાંત નીચે મુજબ છે – પાલણપુર નામના નગરમાં શ્રીમાલીાતિના સાંતુ નામના શેઠ વસતા હતા. તેમને સંતોષશ્રી નામની સ્ત્રી હતી. તેમને વિખ
ર૮ શ્રી જૈન ભાસ્કરેય પ્રિન્ટિંગ પ્રેસ – જામનગર