________________
(૧૦)
એવા તેમને ગુરૂ દ., જયસિંહસૂરિજીની પાદુકાઓ સ્થાપી. આ શ્રીમાન ધર્મષસૂરિજીએ શતપદી નામના ગ્રંથ રચ્યો છે.
આ શ્રીધર્મષસૂરિજીના સમયમાં જાડાપેલ્લીયગચ્છના જયપ્રભસૂરિજીએ વિધિપક્ષગચ્છની ( અંચલગચ્છની ) સામાચારીને સ્વીકાર કર્યો. તથા દિગંબરી વીરચંદસૂરિને આ ધમષસૂરિજીએ વાદમાં છતી વલ્લભી શાખામાં આચાર્યપદવી આપી.
છે ૫૦ શ્રોમહેદ્રસિંહસૂરિ !
તેમને વૃત્તાંત નીચે મુજબ છે સરા નામના ગામમાં દવપ્રસાદ નામને ઔદિચ્યજ્ઞાતિને એક બ્રાહ્મણ વસતા હતા. તે બ્રાહ્મણની મનોહર રૂપવાળી તથા શીલ આદિક ગુણોના સમૂહથી ભિતી થયેલી ક્ષીરદેવી નામે સ્ત્રી હતી. તેઓને વિક્રમ સંવત ૧૨૨૮ મા ઉત્તમ લક્ષણવાળે મહેન્દ્ર નામને પુલ છે. તે દેવપ્રસાદ બ્રાહ્મણ વેદઆદિક શાસ્ત્રોને પારંગામી હેવા છતાં પણ પુરાણની કથાઓ વાચવાઆદિથી ઘણી મુશીબતે પિતાની આજીવીકા ચલાવતો હતે. હવે એક વખતે શ્રીધર્મષસુરિજી વિહાર કરતા થકા તે ગામમાં પધાર્યા, તથા ત્યાં નાગડાત્રી રૂણ નામનો એક ધનવાન શ્રાવકના આગ્રહથી ચતુર્માસ રહ્યા. તે રણે શ્રાવક પણ હમેશાં શુભભાવથી તે ગુરૂમહારાજની ભક્તિ કરે છે. હવે ગુરૂમહારાજે પ્રથમ દીક્ષા આપેલા ત્રણ બાલશિખે વ્યાકરણને અભ્યાસ કરવામાટે ગુરૂમહારાજને વિનંતિ કરવા લાગ્યા. ત્યારે ગુરૂજીએ પણ એક વખતે તે ભક્તિવંત રણશેઠને પૂછયું કે, હે ઉત્તમ શ્રાવક ! અહી આપના ગામમાં વ્યાકરણ ભણેલો શું કઈ પણ અધ્યાપક છે? ત્યારે તે રૂણાએ કહ્યું કે, હે ભગવાન ? આહ દેવપ્રસાદ નામને એક બ્રાહાણુ છે, અને તે અહીં વિદ્વાન કહેવાય છે; તથા તે લેકેની પાસે કથાઆદિક કરીને મુશ્કેલીથી પિતાની આ
