________________
( ૧૮૧ ) તેમાં સવામણ સુવર્ણની જિનપ્રતિમા સ્થાપી, તથા તેનાપર મણિમય છત્ર કરાવ્યું. વળી ત્યાં તેણે પોતાની ગોત્રદેવી વિશલ માતાનો પણ શિખરબંધ પ્રાસાદ કરાવ્યો. ત્યારબાદ કેટલેક કાળે સ્વેચ્છાએ તે નગરપર ચડાઈ કરવાથી તે જિનમૂર્તિને છત્રસહિત કુવામાં પધરાવી. સેમચંદ્ર ત્યાંથી નાશી સિંધદેશમાં ગયા. તે સોમચંદ્રને ગાહા નામે પુત્ર થયો, અને ત્યારથી તેના વંશજે ગાહાગોત્રથી પ્રસિદ્ધ થયા. તે ગાહાથી દશમી પેઢીએ અડનામે પુરૂષ થયે, અને તેને રાંભઈ નામે સ્ત્રી હતી. તે સ્ત્રીથી તેને આથેલુ, સમરખી, બુડ, વહુદીઓ, ક્યારાએ, અધોઈએ અથવા ભુગતરીઓ, અને ઘલઈઓ નામના સાત પુત્ર થયા. અને ત્યારથી તે તે નામથી ગાહાગોત્રની નીચે મુજબ સાત શાખાઓ થઈ.
આથાગાલ્હા, સમરખીગાહ, બુહાગ૯હા, વહંદગાન્હા, કટારીઆગાહા, અધઇઆગાહા અથવા ભુગતરીયાગાહા, અને ઘલઈઆગાહાના નામથી પ્રસિદ્ધ થયા. વળી તેઓમાં હાપણું, નાગાનાણી, વાધાણી, વિસાણુ, સીવાણી, જેસંગાણું, વાગડેચા, દેધરાણી, ચાચિગાણુ વિગેરે એડકે પણ છે.
ગેવદેવી–વિસલમાતા ( શિવયા માતા ) ચાર હાથવાળી છે. તેનું મૂળ સ્થાન શિવકેટડામાં ખીજડાના વૃક્ષ પાસે છે. તથા તેનું બીજું સ્થાન નગરપારકરમાં છે. ગાલ્લાના સેવે વંશ બને તે ત્યાં જઈ બાળકના બાળમોવાળા ઉતારે. અથવા કંઈ ચગ ( બાધા) રાખી જ્યાં હોય ત્યાં ખીજડાના ઝાડ આગળ ઉતારે.
પૂજાવિધિ–જન્મ, મુંડણે અને પરણે ખીજડાના ઝાડ આગળ અઢાર પાડી જુવાર, એક મણ ઘી અને બાર શેર ગોળનું નિવેદ કરે, તથા પાલી એક વર્ષના મેંદાના ખાજા કરે, શ્રીલ વધારી તેની શેપ નિયાણીને આપે, તથા જમાડે, અઘરણુ વખતે ઉપરના કર શિવાય સાડાત્રણ જ ચેળીયું કાપડ, શ્રીફલ એક તથા પાયલું નિયાને આપે. દર વર્ષે દીવાળીને દિવસે બે ટકડીયાના દળતો લાડુનું નિવેદ કરે, તથા બે રાતી ઘડીમાં બશેર ખાંડ નાખી તેને દેરીથી બાંધી અંત્યજને આપે, અને તેની પાછળ બે ઉબાડાં નાખે ભાઈઓ જુદા થતી વખતે પણ તે કર કરે.