________________
(૧૧૧ )
વિક્રમ સંવત ૯૫ માં ભિન્નમાલનગરમાં શ્રીમાલબ્રાહ્મણજ્ઞાતિના પાપચાવી, અને પાંચદ્રેડ દ્રવ્યંને માલિક સમધર નામે રોડ વસતા હતા. તેની ગાત્રજા માઇનામે દેવી હતી, અને તેનુ સ્થાન ગાલાણીસરોવરપર ચંપકવાડીમાં હતુ:
તે દેવીની પૂજાવિધિ—ચૈત્ર તથા આસુમાસની પાંચમને દિવસે પાંચ પુડલા કરીને જીહારે.
તે સમધરશેઠના નાનાનામે પુત્ર હતા. તથા તે નાનાના કુરજી નામે પુત્ર હતા, તે કુરજીને સિકોતરીદેવીના વગાડ હતા અને તેથી તે ઘણું પામી મરવા પડ્યો. તે વખતે શંખેશ્વરગચ્છીય આ શ્રીઉદયપ્રભસૂરિ વિહાર કરતા તે ભિન્નમાલનગરમાં પધાર્યા તેમને પ્રભાવિક જાણી તે કુરજીના પિતા નાનાશેઠે પોતાના પુત્રનુ તે કષ્ટ દૂર કરવા વિનંતિ કરી. ત્યારે ગુરૂમહારાજે કહ્યું કે, જો તમારો તે પુત્ર અમાને વારાવે, તે હું ઉપાય કરી તેનું કષ્ટ દૂર કરૂં. તે શેઠને જો કે તે એકજ પુત્ર હતા, પરંતુ પુત્ર જીવતા રહેશે, એમ વિચારી સાક્ષીપૂર્વક તેમ કરવું તેણે સ્વીકાર્યું. ત્યારબાદ ગુરૂમહા રાજના મંત્રજાપથી તે સીકેાતરી સાત દિવસેાસુધી ઉધે મસ્તકે તેના ઘર આગળ ટીંગાઇ રહી, અને પછી ડરીને તેણીએ તે કુરજીના શરીરને છોડી દીધું, તથા તેથી તે સાવધાન થયા. પછી પેતે આપેલા વચનને અનુસરીને તે નાનાશેઠે તે માળકને ગુરૂમહારાજને સોંપી દીધા. ગુરૂજીએ પણ તેના ડાબા કાન વીંધી તેમાં લીંબડાની સળી નાખી. તે વખતે તે કુરજીની તેર વર્ષની ઉમર હતી, અને તેનું સગપણ તેજ નગરના એક શાહુકારની પુત્રી સાથે થયું હતું. તે કન્યાને ખબર પડી કે, મારા ભારને આ જતિ પાતા જેવા જતિ કરશે. એમ જાણી તે તેર વર્ષની બુદ્ધિવત માલિકા પેાતાના માતાપિતાને કહ્યાવિનાજ શરમ મૂકીને ઉપાશ્રયે આવી ગુરૂમહારાજને વાંદીને કહેવા લાગી કે, ગુરૂજી! હું... આપનીપાસે કઇંક યાચવા આવી છું. ગુરૂજી પણ તેણીને ઓળખતા ન હેાવાથી મેલ્યા કે, મારી પાસે જે હશે તે હું તને આપીશ. એ રીતે ગુરૂમહુારાજને વચનથી બાંધીને તે માલિકાએ કહ્યું કે, ગુરૂજી! આ બાળક માર ભર્તાર છે, માટે મને તે આપે!! ત્યારે ગુરૂએ વિચારમાં પડી કહ્યું