________________
૧૯૬
४२वानो नो माल यो छ ते. निर्वहणे आकुलाः (सभी तर५.) पूर ४२वामा व्यानुष मनेा. करैः माकान्तः कुटुम्बी-करामतकुटुम्बी। तद्वत्-थी पा! पामता यानी भा३५. बत मेहभूय नियात. सीदन्ति-दु:मी ५४ लय छे.
१८. अ-क्य : केचित् अनभ्यस्तमहाविद्याः, कलाशास्त्रबहि कृताः काव्यानि कर्तुं ईहन्ते; साहसं पश्यत ।
न अभ्यस्ताः महत्या विद्याः यैः ते (५. श्री.) मारे બેટી વિદ્યાઓ જેવી કે તર્ક, વ્યાકરણ, અલંકાર વગેરેને અભ્યાસ ज्यों नथी तेवा. कलानां शास्त्रेभ्यः बहिष्कृताः (५. तत्पु.) કળાનાં શાસ્ત્રોમાંથી જે બહિષ્કૃત થયા છે, એટલે કે કલાનાં શાસ્ત્રોને જેમણે અભ્યાસ કર્યો નથી. અલંકાર, સંગીત, નૃત્ય વગેરે લલિત કલાનાં शास्त्रीना परिचय विनाना रे . काव्यानि कर्तुं ईहते-जाव्य! ४२वानी गे ४०. साहसं पश्यत-तमे तेभनु सास मो. पश्यत-दृशूर्नु मानार्थ २ ५. ५. व. मो.
१९. स-यय : तस्मात् शास्त्रार्थान् अभ्यस्य च महाकवीन् उपास्य धीधनाः धये शस्यं यशस्यं च काव्यं कुर्वन्तु ।
शास्त्राणि च (तेषां) मर्यान् :(च) (६६) शास्त्री भने तेना अनि; अमि+अस् नु स. भू. ४. अभ्यस्य-अयास. शन. महाकवीन उपास्य-महाविमोनी उपासना शन; उप+आस् . २ मात्मने. नुस. भू.. घीपब धनं येषां ते (५. श्री.) शुद्धि मे जेनु धन मेरते. धर्म्यम्-वर्माय साधु-मन भाट सा. शस्यम्-शंस् वमा 'नु विध्यर्थ है. मारावा साय. यशस्यम्- यशने सावना काव्यं कुर्वन्तु-तमो यो ४३।.
२०. भ-३५ : कवीश्वरः परेषां दूषणात जातु न विमेति। ध्यान्तं धुन्वन् मानुमान किं उलूकभयात् न उदेति ।
कविः ईश्वरः इव कवीश्वरः (भ.) उत्तम अवि. परे
