________________
સાધુ વાસવાણી ત્યાં તેઓએ પોતાને ઈશ્વરનો બંદો ગણાવેલ અને તેનું કામ દિનરાત કરતા રહેવાની પોતાની નેમ કહેલી. મીરાં સ્કૂલ – ૧૫ ઑગસ્ટ ૧૯૪૭ પછી
૧૫ ઑગસ્ટ ૧૯૪૭નો દિવસ સિંધમાં હિંદુઓ માટે સ્વાતંત્ર્ય દિન કરતાં ગોઝારા દિન તરીકે વધુ જાણીતો છે. સાધુ વાસવાણીજીએ આ કલેઆમમાં હિંદુ તેમ જ મુસ્લિમોને હૃદયપૂર્વક મદદ કરેલી.
મીરા સ્કૂલની હિન્દુ સિંધી બાળાઓ તો હિજરતમાં ભાગી ગયેલી પણ વાસવાણીજી ત્યાં જ રહ્યા અને તે જ શાળામાં મુસ્લિમ બાળાઓ ભણવા લાગી અને વાસવાણીજીને પહેલાંના જેવા જ આદર અને પ્યાર ત્યાં મળવા લાગ્યાં.
૬ઠ્ઠી જાન્યુઆરી ૧૯૪૮ના દિવસે હિન્દુઓની મોટી કલેઆમ હૈદરાબાદમાં થતાં વાસવાણીજી કે ત્યાં જ રહ્યા છતાં તેમના મોટા ભાગના સાથીઓને હિન્દ તરફ ચાલ્યા જવાની ફરજ પડી.
૧૨ સપ્ટેમ્બર, ૧૯૪૮, જનાબ ઝીણાના મૃત્યુના બીજા દિવસે, દક્ષિણ ભારતના હૈદરાબાદ શહેર પર લશ્કરી કાર્યવાહી થઈ તેની અસર હૈદરાબાદ સિધમાં થઈ. વાસવાણીજીના નામનગર આશ્રમ પર પથ્થરવર્ષા થઈ. વાસવાણીજીને આશ્રમ છોડવાનાં એંધાણ જણાયાં.
જનાબ ઝીણાના મૃત્યુદિન – ૧૧ સપ્ટેમ્બર, ૧૯૪૮ના દિવસે પ્રાર્થના બાદ મીરાં સ્કૂલમાં પ્રસાદ વહેંચાયો. તેનો ગલત અર્થ કરી મૃત્યુનિમિત્તે મીઠાઈ વહેંચ્યાનો આક્ષેપ મુકાતાં એક મુસ્લિમ રિવૉલ્વર લઈ વાસવાણીનું ખૂન કરવા પ્રેરાયેલો. હૈદરાબાદના કલેક્ટરે ડૉ. શ્રી મગનમલ મારફત વાસવાણીજીને
