________________
ભગવાન ઈશુ
કરવાનું. આપણું કામ છે સમજાવવાનું. ક્ષમારાવું રે યક્ષ !
અસંખ્ય વાર માફ શંકરાચાર્યે કહ્યું ને કે ક્ષમાનું શસ્ત્ર જેના હાથમાં છે, તે સમજાવ્યા સિવાય બીજું શું કરશે ?'' ઈશુ પાપીઓને, મા બાળકને માફ કરી દે એટલી સહજતાથી ક્ષમા આપી દેતા હતા, એનું કારણ એ જ હતું કે એમને પાપ માટે તિરસ્કાર હતો, પાપી માટે કદાપિ નહીં. પાપી હોવું તે તો પરિણામ છે, જેનાં કારણોમાં માત્ર જે તે વ્યક્તિ નહીં, પરંતુ અસંખ્ય જોગાનુજોગો સંકળાયેલા હોય છે.
એક વખતે ઈશુ કાંક જઈ રહ્યા હતા. એ જ સડક પર એમનાથી થોડેક આઘે એક માણસ જઈ રહ્યો હતો. એટલામાં ગલીમાંથી બીજો એક માણસ અચાનક રસ્તા પર આવી ચઢ્યો અને એણે પેલા આગળ જતા માણસના ખિસ્સામાં હાથ નાખી કશુંક કાઢી પોતાના ખિસ્સામાં નાખી આગળ ચાલવા માંડ્યું.
ઈશુએ પોતાની સગી આંખે આ બધું જોયું. એકદમ ઝડપભેર આગળ વધી પેલા ભાઈનાં ખભે હાથ મૂકી શાંતિપૂર્વક કહ્યું, ‘‘ભાઈ મારા, તે આ શું કર્યું ? પેલા બિચારાને તે શું કામ લૂંટી લીધો ? આવું કરાય, મારા દોસ્ત !''
‘‘શું બોલ્યા તમે? પ્રભુના નામે હું કહું છું કે મેં એને જરીકે લૂંટ્યો નથી.'' - પોતાના કાને હાથ દઈ દેતાં સાવ અજાણ્યો થઈને એ બોલ્યો.
-
‘‘જ્યારે તું ભગવાનના નામે કહે છે ત્યારે મારી સગી આંખો કરતાંય હું પ્રભુના નામ પર વધારે વિશ્વાસ રાખું છું. એટલે તારા પર હું ભરોસો રાખું છું અને મેં તને જે કાંઈ કહ્યું તે હું પાછું ખેચું છું.'’
