________________
૨
૬
ભગવાન ઈશુ અને પોતાના પરમપ્રિયનો ખુલ્લેઆમ અસ્વીકાર કર્યો. પણ ઈશુના પુનરુત્થાન પછી પીટરનું સાચું પોત પ્રગટ્યું અને એણે દુનિયાભરમાં ખ્રિસ્ત ધર્મ ફેલાવ્યો. આજે ચાળીસ કરોડથીય વધારે તો એના સભ્યો છે. પણ તે વખતે તો અત્યંત ગરીબ અને અભણ એવા બાર જણ એ ઈશુના શિષ્યો હતા, જેમને ઈશ પ્રેષિત' કહેતા. એમણે શિષ્યોને કહી રાખેલું, “મારી પાછળ આવશો તો તમને કશો પાર્થિવ લાભ કે પાર્થિવ મોટાઈ મળવાની નથી. ઊલટું ચાબખા ને મુક્કા જ મળશે, શારીરિક યાતનાઓ મળશે અને વખતે દુશ્મનોના હાથે મોત પણ મળે.''
ઈશુના આ બાર શિષ્યો પણ પહેલેથી કાંઈ પકવેલા સોનાની જેમ ઉજ્જવળ નહોતા. ઇશુની ખાસ્સી કસોટી કરતા. તેમની નજર પણ ભૌતિક લાભો તરફ વળી જતી. જરા પણ વિરોધ સહન કરી શકતા નહીં. અંદરોઅંદર ખટપટ, ઈર્ષ્યા ચાલ્યાં કરતાં. પરંતુ ઈશુ માટેનો પ્રેમ એમની આ બધી નબળાઈઓને ખંખેરી નાખવા સમર્થ બનાવતો. ઈશુ પણ ખૂબ કુનેહ તથા ધીરજપૂર્વક શિષ્યોને ટપારી ટપારી કેળવતા. ભવિષ્યમાં આ જ કાચા માલ પાસેથી સર્વસ્વ બલિદાનનું કામ લેવાનું છે, એટલે અપાર ધીરજથી ઈશુ પોતાના સર્વસ્વનું સમર્પણ કરી પોતાના શિષ્યોને ઘડતા. ઈશુના સતત સાનિધ્યમાં શિષ્યો આટલું તથ્ય તારવી શક્યા હતા કે આ માણસે જે રસ્તો લીધો છે તે બલિદાનનો રસ્તો છે અને તે એની પોતાની પસંદગી છે. માણસો પ્રત્યેના પ્રેમથી પ્રેરાઈને એણે આ પસંદગી કરી છે.
ઈશુએ પોતાના આ બાર શિષ્યોને એક પહાડ પર લઈ જઈ પોતે આદરેલી આધ્યાત્મિક ક્રાંતિનો પરિચય કરાવી જીવનપાથેય
