________________
૨૦૪
શ્રાવક કવિ ઋષભદાસકૃત
હરખી નારી કે આસીસ, હીર જીવજો કોડ વીસ; ખરવસ્ત્ર પહેરતો મુજ ભરતાર, તેણે કીધા સોલે શણગાર. હીર તણા ગુણ સહુએ ગાય, અમદાવાદમાં ઉચ્છવ થાય;
અનુકરિમ ના આજમખાન, આપે હીર તણે બહુ માન. સંવત સોલ અડતાલો યદા, આજમખાન જાયે સોરઠ તદા; ધનવિજય મળિયો તવ જઈ, કરે હીર દુઆ તુહ્મ સહી. ' આજમખાન નર બોલ્યો તામ, કછુ કહ્યા હૈ હમકું કામ;
ધનવિજય બોલ્યો તેણી વા૨ી, માગ્યો સેત્રુંજ નિગિરનારિ. આજમખાન ખુશી થયો તર્દિ, ફત્તે અહ્મારી દીઠી અહિં;
આજમખાન બોલ્યો નર તામ, આવી કરીશ તુમ્હારૂં કામ; અસ્યું કહી સોરઠમાં જાય, સતો 'જામ તવ સાહમો થાય;
અઢાર હજાર કાબા તિહાં મીલે, વઢતા તે પાછા નવિ ટલે. ૧૭૮૬ હાલા ઝાલા કાઠી મલ્યા, વઢતા તે પાછા નવિ ટલ્યા;
આજમખાન મન ધીરજ ધરે, હાથીની ફોજ આગલિ કરે. ઉપર નાલો છૂટે જામ, ફટકે ઘોડી રાયની તામ;
ઘોડા અલગા ફુંકી કરી, રામ રામ મુખ્યથી ઉચ્ચરી. પાળા થઈ ધસ્યા નર જાણ, કટિક માંહિ પડ્યાં ભંગાણ;
૧૭૮૧
૧૭૮૨
૧૭૮૩
૧૭૮૪
૧૭૮૫
૧૭૮૭
૧૭૮૮
આજમખાનના મુગલા વઢે, જસો વજીર તે રણમાં પડે. દળ વાદળ દીઠું જ અપાર, સતો જામ ભાગો તેણીવાર; ડાઢીઆલું ધણ ઓસર્યું જામ, આજમખાન દલ જીત્યું તામ. નવું નગર તે છંડ્યું સહી, વળ્યો બંધ ઘણું તે ગ્રહી;
સોરઠ દેસ જીત્યો નવિ જાત, જૂનોગઢ પોઢો આવ્યો હાથ. જીતી દેસ ને પાછો ફરે, અમદાવાદ આવી ઊતરે;
હીરવિજયસૂરિ જાણ્યા ત્યાંહિ, વેગે તેડ્યા મોહોલસુંમાંહિ. સંધ્યાકાલ થયો તિહાં જોય, તોહી ખાનનો મોહોલ ન હોય; શ્રાવક સાધ વિગર સહુ થાય, મહાદુર દાંત નર એકહિ થાય. કસ્યું પૂછસ્સે કિમ જય થાય, કરતા પુરુષ અસી ચંત્યાય;
એણે અવસર નર આજમખાન, આવ્યો વેગે પુરુષ નિધાન. ૧૭૯૪ બુલાઓ હીકું બેએકેં કહીં, તીન યતીસ્સું આઓ અહીં;
હીર સોમ ત્રીજો ધનવિજે, ભાણવિજય ચોથો તે ભજે. છાનો સોય રહીઓ નર બીહ, ત્રિણ્ય પુરુષ ચાલ્યા જિમ સિંહ; (મનબલ સાથે તે મલપતા, ચાલે દિવ્ય જ્ઞાને તે દીપતા).
ટિ. ૧૭૮૮.૧ ફટકે = ભડકે ૧૭૮૯.૧ કટિક = સૈન્ય
૧૭૮૯
૧૭૯૦
૧૭૯૧
૧૭૯૨
૧૭૯૩
૧૭૯૫
૧૭૯૬