________________
૨૦૨
- શ્રાવક કવિ ઋષભદાસકૃત
૧૭૬૬
રાગ દેશાખ લહ્યો નહિ, ખાઈ ન જાયાં પાન;
તાસ જનમ અવેલેં ગયો, દીધું ન જીવિત દાન. ૧૭૬૨ રાગ દેશાખ ઘી ઘર તણો, કવિ મુખ (ભૂખા) વાણી કરણ; | ઋષભ કહે જન જાણજો, પુણ્ય લહીયે ત્રય. ૧૭૬૩ ભઈરવ રાગ લહે નહિ, નહિ નર ગાંઠિ દામ;
| વિદ્યા વિબુધ પામ્યું નહિ, મ્યું જીવ્યાનું કામ. ૧૭૬૪ રામગિરી રળીઆમણી, સુણતાં રીજે બાલ;
સરોવર માંહિ હંસલા, હરણ ચરતા માલ. ૧૭૬૫ વિરાડી દીધ વિયોગીઓ, ધન દીધું કૃપણેણ;
મૂરખ દીધી ગોરડી, લોચન દીધ હરણેણ. વિરાડી જેહનિ મુખ વસે, તેહનિ કિમ ભાવે અન્ન;
માનસરોવર હંસલો, ફરી ફરી ચરે રત. ૧૭૬૭ રાગે મીઠી આસાવરી, કરસણે મીઠી જવારી;
ભોજન મીઠો સાલિ દાલિ, પ્રીસે ઘરની નારી. ૧૭૬૮ સામેરી સૂકાં પલવે, ગયો તે વાલે નેહ,
નિય્યરનાં મન ઠારવે, જિમ આસાઢો મેહ. ૧૭૬૯ મેઘ મલ્હાર મનિ વસ્યો, ન ગમે તસ અન્ય રાગ;
જિમ શંકર સુર ફરી ફરી, ગલે ધરતો નાગ. ૧૭૭૦ અનેક રાગ એહવા કરી, હીર તણા ગુણ ગાય;
તાં તિનું રાગ હોવે અસ્યા, જેણિ ડોલે બ્રહ્માય. ૧૭૭૧ ગાથા ગાહિ નવિ રીજિઓ, ઋષભ કહે રાગેણ;
રંભા રૂપ ન ભેદીઓ, યોગી કેહુ દરીદ્રણ. ૧૭૭૨ દારિદ્રી ઘરિ લખમી, માની ઘર વિદ્યાય;
યોગી ઘર સ્ત્રી પદમિની, ઝરે પડ્યાં કુઠાય. ૧૭૭૩ દારિદ્રી નર કિરપણાં, નવિ ખરચે નવિ ખાય;
દૂધ ન પીધો ન પાઈઓ, રાન ચરતી ગાય. ૧૭૭૪ કાયર ખાંડું કુપણ ધન, કઠુઆ લિંબ ફલાય;
નારી વંધ્યા વન કુઆ, પંચે ઝરી મુઆય. ૧૭૭પ હીર તણા ગુણ ગાવતાં, કિરપી કોય ન થાય;
સાહા ભદુઓ સહી ઊઠીઓ, સાહ્યો ન રહે દાતાય. ૧૭૭૬ કિહિઢિ કંદોરો કાઢીઓ, યાચકનિ કહિ લેય;
રૂપક આલીસ મેં લાગતહ, હિર નામ પરિ દેહ. ૧૭૭૭ પા. ૧૭૬૨.૨ પાત્ર ન દીધું દાન ૧૭૭૬.૨ સીહ ઊઠીઓ ટિ. ૧૭૬૮.૨ પ્રીસે = પીરસે ૧૭૭૬.૧ કિરપી = કૃપણ
