________________
શાંતિદાસ નગરશેઠ
શેઠે પોતાની પાસે રાખ્યો ન હતો.
શા માટે રાખે? શેઠે પોતાનો મારગ નક્કી કરી દીધો હતો. અને મંદ મંદ પગલાં સંભળાઈ રહ્યાં.
શાલ ઓઢીને એ વ્યક્તિ શેઠના ઓરડામાં આવી. તેણે કહ્યું :
“શેઠ બલભદ્ર...!”
બલભદ્ર દૃષ્ટિ કરી. આવનાર વ્યક્તિને તેમણે ઓળખી. તેઓ આશ્ચર્ય સાથે બોલી ઊઠ્યા :
“શેઠ શાંતિદાસ, આવી મધરાતે તમે અત્યારે મારે ઘરે?” - “હા, આ મધરાતે હું તમારે ઘરે આવ્યો છું. હું જાણું છું, મધરાતે જ તમને ઝેર પીવાનું સૂઝે. શેઠ બલભદ્ર, તમને નથી લાગતું કે હું સમયસર આવી પહોંચ્યો છું. તમારી સન્મુખ શાનો કટોરો છે?'
શેઠ બલભદ્ર ચૂપ રહ્યા. તેમની આંખમાંથી સાત સાત પાતાળનાં પાણી વહી રહ્યાં હતાં.
શાંતિદાસે કહ્યું : “બલભદ્ર, આપઘાત કરવો એ તો કાયરતા છે. પોતાના પુરુષાર્થ પર જેને વિશ્વાસ નથી તે આપઘાત કરવાનું વિચારે.”
પણ શેઠ, હું તો અત્યારે મૃત્યુ પામેલો જ છું. જેનું મરણ થયું, તે વળી પુરુષાર્થ શું કરી શકે?'
અહીં જ તમારી ભૂલ થાય છે. જીવનમાં આંધી
