________________
શાંતિદાસ નગરશેઠ
પાલખીના પડદા ખસેડીને એક યુવતી બહાર નીકળી. દ્વારપાળને જણાવ્યું : “શેઠને કહો તમારી બહેન તમને મળવા આવી છે.” - થોડી વારમાં અનુચર પેલી યુવતીને શેઠ શાંતિદાસ પાસે લઈ ગયો. તેમણે કહ્યું : “ભાઈ તેની બહેનનું સ્વાગત કરે છે. બહેન, આ આસન પર બેસો. બહેન જે કહેશે એ આ ભાઈ સાંભળશે.'
હું પાનકુંવર, નર્તકી પાનકુંવર..!' પાનકુંવરની આંખો અશ્રુભીની બની.
શાંતિદાસે શેઠાણી મલિકાદેવીને બોલાવ્યાં. મલ્લિકાદેવીએ પોતે પાનકુંવરને પાણી પીવડાવ્યું.
પાનકુંવર સ્વસ્થ બની. તેણે સારંગ મલિકવાળી બધી વાત કહી. પછી તેણે જણાવ્યું : “હું નર્તકી છું. પરંતુ મારું નૃત્ય કંઈ હાટડીએ વેચવા માટે નથી. નૃત્ય એ મારી પૂજા છે?' - પાનકુંવરના મનમાં ભય જાગ્યો હતો. કોટવાલ સારંગ મલિક પોતાના માણસો મારફત હેરાનગતિ કરાવે.
શાંતિદાસે સીધો પ્રશ્ન પૂછ્યો : “હવે પછી તમે શું કરવા માગો છો?”
નગર અમદાવાદ છોડીને ચાલ્યા જવા હું ઇચ્છું છું. આજે જ, વિલંબ કર્યા વિના મારે નીકળી જવું
શાંતિદાસ માત્ર આટલું બોલ્યા: “પાનકુંવર..!'
