________________
स्यावादार्थः क्वापि कस्यापि शास्त्री यः स्यात् कश्चिद् दष्टिवादार्णवोत्थः । તાસ્યાયાને ભારતી સણૂઢ
પવિતવ્યવોનાંઢોળી પૂથી વા છે દૃષ્ટિવાદરૂપી જે દરિયો - પરમાત્માનો છે, એમાંથી એક બિંદુ પણ, એક સ્યાદ્વાદનો કણિયો પણ બાકળીને ગમે તે શાસ્ત્રમાં ને ગમે તે દર્શનમાં ઊડીને પડ્યો હોય તો એનું વ્યાખ્યાન કરવામાં મારી ભારતી સ્પૃહાવાળી છે. કેમ? એટલાં કણિયાનું - બિંદુનું વિવરણ કરવાની શી જરૂર? તો જેને પરમાત્માના સ્યાદ્વાદ ઉપર Æયમાં ભક્તિ જાગી છે, એને આ નાનું ને આ મોટું, આ મારું ને આ પારકું, એવા આગ્રહ હોય નહિ. એ ત્યાં વધારે બોલ્યા છે કે :
अम्भोराशेः प्रवेशे प्रविततसरितां सन्ति मार्गा इवोच्चैःस्याद्वादस्यानुयोगे कति न पृथक्संप्रदाया बुधानाम् । शक्यः स्वोत्प्रेक्षिताथैररुचिविषयतां तत्र नैकोऽपि नेतुं,
जेतुं दुदिवन्दं जिनसमयविदः किं न सर्वे सहायाः ॥ - જગતમાં મોટી મોટી અસંખ્યાતી નદીઓ છે, એ બધી નદીઓને દરિયામાં પ્રવેશ કરવાના માર્ગો કેટલાંય જુદાં જુદાં હોય છે. પણ એને છેવટે મળવાનું કયાં હોય? તે દરિયામાં. એવી રીતે સ્યાદ્વાદનું જે વ્યાખ્યાન છે, અનેકાન્તવાદનું જે વ્યાખ્યાન છે, એ દરેક સંપ્રદાયો જુદી જુદી રીતે કરે છે. પણ કરે કોનું વ્યાખ્યાન? અનેકાન્તવાદનું, બીજા કોઈનું નહિ.
તિ છતિ પૃથ સંપ્રદાયા વુધાનાં – એવાં કેટલાંય સંપ્રદાયો હશે, કેટલાંય વિદ્વાનો હશે, કે જેમણે સ્યાદ્વાદના જુદી જુદી રીતે વ્યાખ્યાનો કર્યા છે. પણ તું તારી કલ્પનાથી, તારી ભ્રામક બુદ્ધિથી, “એ જુદાં જુદાં વ્યાખ્યાન ખોટાં છે, એમ
