________________
છેવટે શ્રી પ્રભાવવિજયજી તથા શ્રી જિતવિજયજી સાથે નરોત્તમને ગોધરા તરફ વિહાર કરાવ્યો અને દીક્ષા ન આપવાની તાકીદ કરી. રસ્તામાં વળાદ મુકામે નરોત્તમે જિદ કરી દીક્ષા લઈ મુનિ નંદનવિજય બન્યા અને તુરત સૂરિસમ્રાટને પોતે જ પત્ર લખ્યો કે “મેં દીક્ષા લઈ લીધી છે, ને હવે બીજા મહારાજને મોકલો.”
એ દિવસ હતો વિ. સં. ૧૯૭૦ મહાસુદિ - ૨.
સૂરિસમ્રાટે પંન્યાસ શ્રી પ્રતાપવિજયજીને મોકલ્યા. ચારે સાધુ ભગવંત ઝડપથી વિહાર કરી, ગોધરા - દાહોદ થઈ માળવા તરફ ઊતરી ગયા.
બીજી બાજુ મહેસાણાથી નરોત્તમ ભાગ્યાના સમાચાર મળતાં જ આ વખતે એક ખાસું મોટું ટોળું જ અમદાવાદ સૂરિસમ્રાટ પાસે આવવા નીકળ્યું. ત્યારે જમના માએ સ્પષ્ટ સૂચના આપી કે મારા નરોત્તમે જો દીક્ષા લઇ લીધી હોય તો એણે હાથ અડાડશો મા અને દીક્ષા ન લીધી હોય તો પાછો લાવ્યા વગર રહેતા નહિ.”
સૂરિસમ્રાટ પાસે તોફાન લઈને ગયા પરંતુ ત્યાં નરોત્તમ ન મળતાં લીલા તોરણે પાછા આવ્યા. મોટાભાઈ સુખલાલને નિરાંત નહોતી. જ્યાં જ્યાં શંકા ગઈ ત્યાં ત્યાં બધે તપાસ કરી, તપાસ કરતાં કરતાં છેક કલકત્તા પહોંચ્યા. ત્યાં શ્રી શાંતિવિજયજી પાસેથી જાણવા મળ્યું કે નરોત્તમે દીક્ષા લઈ લીધી છે અને એક વર્ષ પછી તમને મળશે.
આ જ સુખલાલે મોટી ઉંમરે સુરિસમ્રાટ પાસે દીક્ષા લીધી અને પૂ. આ. શ્રી ઉદયસૂરિજી મહારાજના શિષ્ય બન્યા. નામ મુનિ સુમિત્રવિજયજી. તેઓ પણ ઉપાધ્યાય પદ સુધી પહોંચ્યા હતા.
છેવટે સં. ૧૯૭૧માં સૂરિસમ્રાટ સાદડી (મારવાડ) પહોંચ્યા, ત્યાં રાજગઢથી વિહાર કરી મુનિ નંદનવિજય આદિ પહોંચી ગયા. ત્યારે નંદનવિજયજીની દીક્ષાને બરાબર એક વર્ષ થયું હતું. સૂરિસમ્રાટે તુરત બોટાદ તારથી સમાચાર મોકલ્યા. હેમચંદભાઈ તથા જમના મા સહિત આખું કુટુંબ આવ્યું.
હેમચંદભાઈએ શાંતિથી નંદનવિજયને કહ્યું : “હું બોટાદમાં સિંહ કહેવાઉ છું, તો સિંહના દીકરાને શોભે એ રીતે સિંહની જેમ દીક્ષા પાળજો, એ મારી ઇચ્છા છે.'
અને વૃદ્ધ પિતાના આર્શીવાદ નતમસ્તકે ઝીલી લીધા.
૧)
