________________
તીર્થ સ્તવના
છ
ઠ્ઠ 3 મનની વાત તીર્થ એટલે કે તારે ! જીવન નૈયાને પાર ઉતારે! સંસારના સમુદ્રમાં સંયમ જહાજ દ્વારા પહોંચાડે સામે કિનારે! આવી કલ્યાણકારી તીર્થભૂમિઓનાં રજકણ પણ પાવન બનાવે છે. તીર્થની યાત્રા ભવનું ભ્રમણ અટકાવવા કે ઓછું કરવા સહાયક બને છે! સેંકડો વરસોથી સાધકો-આરાધકો, ઉપાસકોની શ્રદ્ધા-ભક્તિ અને સાધનાના પરમાણુઓથી સભર અને સમૃદ્ધ તીર્થક્ષેત્રોમાં જવું, ત્યાં રહેવું, તીર્થમાં બિરાજમાન તીર્થંકરની પ્રતિમાની દ્રવ્ય-ભાવ પૂજા કરવી. દર્શન-પૂજન-વંદનસ્તવન અને ભક્તિની ધૂણી ધખાવવી, ધ્યાનની ગહેરાઈમાં ડૂબકી લગાવવી, ડૂબી જવું વગેરે દ્વારા અનુભૂતિનો અજવાસ સાંપડે છે! જિનેશ્વર પરમાત્માની ભક્તિ કરવાથી પૂર્વના સંચિત કર્મો પણ નિર્જરી જાય છે! અને એમાંયે ગીત સંગીતના મેળ સાથે, સૂર અને શબ્દના સુમેળ સાથે, ઢળતી સાંજે અને આભની અટારીએથી ઉતરતી રાતની વેબ સાથે જો નિર્ભેળ ભાવોની વેલ પાંગરે તો આંખો નીતરી ઉઠે, અંતર વરસી પડે અને આખું અસ્તિત્વ ઓગળી જાય!
આત્માને પળ ભર માટે પણ પરમાત્માનું નૈકટ્ય અનુભવાય!
આ સમગ્ર ગાન ઉત્સવ કાર્યક્રમના આયોજનની પાછળનો ભાવ છે. સાધનોની લબ્ધિને ધ્યાનમાં રાખીને આ વખતે માત્ર તારંગા અને રાણકપુર તીર્થમાં ઉત્સવના મંડાણ થાય છે.
તીર્થોના પરમ પાવન વાતાવરણનો અહેસાસ થાય, દેરાસરની અંદર બહાર પથરાયેલ શિલ્પકળાનો પરિચય થાય, થોડી ક્ષણો માટે પ્રભુમય બની જવાય.બસ આજ ઉદેશ્ય અને ભાવના છે!
આવો, સ્વરના આગોશમાં સંગોપાયેલા શબ્દના આકાશને સમેટીએ ભીતરના શ્વાસમાં! આહિસ્તા આહિસ્તા ઓગળી જઈએ અહં વગરના અસ્તિત્વના અહેસાસમાં!
-ભદ્રબાહુવિજય
