________________
૨૪ જિન મા પટ્ટ
સંવત ૧૯૫૭ (ઇ.સ. ૧૯૦૧) માં અહી યાત્રાળુઓ માટે ધર્મશાળા બની હતી. પછી સંવત-૧૯૭૬ (ઇ.સ. ૧૯૨૦) ની સાલમાં આચાર્ય શ્રી વિજયનેમિસૂરિજી અહીં પધાર્યા. આ ભવ્ય દેરાસરોની દુર્દશા જોઈ તેમને ભારે દુઃખ થયું.
આચાર્યશ્રીએ એનો જિર્ણોદ્ધાર કરાવવાનો નિર્ણય કર્યો. તેમણે અમદાવાદની શેઠ આણંદજી કલ્યાણજીની પેઢીના સભ્યોને કુંભારિયાજીમાં બોલાવ્યા. સૌ એકઠા થયા અને સંવત -
૧ ૯ ૭ ૬ (ઇ. સા . ૧૯૨૦) માં દાતા શ્રીસંઘે કુંભારિયાનો વહીવટ શેઠ આણંદજી કલ્યાણજી પેઢીને સોંપી દીધો. ઇ. સ. ૧૯ ૨ ૧ ની આસપાસ જીર્ણોદ્ધારનું કામશરૂ થયું. ગભારા અને સભામંડપને સાફ કરાવ્યા. આરાસણની ખાણ માં થી આ રસ કઢાવવામાં આવ્યો. કુશળ કારીગરોના હાથે જૂના પડેલા કે તૂટી ગયે લા ભાગ સમરાવવા માંડ્યો . થાંભલા, પાટ વગેરે
નવાં થયાં જૂનાને આંચ ROI 7 !! OિN)
ન આવે તે રીતે નવું કામથવા લાગ્યું. આ કામત્રણ વર્ષ સુધી સતત
ચા ૯ યા ક યુ . સંવત-૧૯૯૦ (ઇ.સ. ૧૯૬૪) માં જૂના ધ્વજ-દંડને સ્થાને નવા ચડાવ્યા. આ રીતે પેઢીએ વહીવટ સંભાળ્યો ત્યારથી આ તીર્થના જિર્ણોદ્ધારમાં લાખો રૂપિયાનો ખરચ કર્યો અને વહીવટી તંત્રને પણ વ્યવસ્થિત કર્યું.
તારીખ ૭-૧૩-૧૯૭૬ ની પેઢીની સામાન્ય સભામાં પોતાનું નિવેદન કરતાં આણંદજી કલ્યાણજી પેઢીના ત્યારના પ્રમુખ શૈઠશ્રી કસ્તૂરભાઈ લાલભાઈએ જણાવ્યું હતું કે
