Prit Kiye Dukh Hoye

SR No.: 005924
Original Sutra Author: N/A
Author: Gopaldas Jivabhai Patel
Publisher: Parivar Prakashan Sahkari Mandir Ltd
Publication Year: 1984
Total Pages: 346
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 19 MB

Page 223

૨૦૬
“પ્રીત કિયે દુખ હોય' વાપરવાની આવડત બહુ સામાન્ય કહેવાય; ત્યારે પેલા બને તો આખી જિંદગી તરવાર ચલાવવાનું જ કામ કરતા આવેલા છે. પણ હજુ એ લોકો આપણે પીછા જ કરતા આવતા હોય એમ નથી લાગતું. ભલી જેનેટે બાં નાટક બરાબર ભજવ્યું જ હશે, એટલે આ લેકે તે તમને તેમના ઝેરની અસર હેઠળ સહીસલામત કમ્મર -પ્ટપ્લેસમાં સૂતેલાં જ માનતા હશે, અને નિરાંતે કેનિલવની ઉજાણીમાં ભાગ લેવા જ ઊપડ્યા હશે. એટલે તમે મહેરબાની કરીને તમારા ઘડાને વેગે ઉપાડો અને જરા જાળવીને ઘોડા ઉપર બેસો; આપણે થોડા વખતમાં જ પેલી મંડળી ભેગાં થઈ જઈશું, એટલે પછી વાને એને રસ્તે સીધે ચાલ્યો જશે. જોકે, આપણે એવો દેખાવ ન કરવો કે, એમને જોઈને આપણે જલદી ભાગીએ છીએ.”
અને એ પ્રમાણે એણે પોતાના ઘાડાને અમુક વેગ પકડાવવા એડી લગાવી, જેથી સામાન્ય મુસાફરી કરનારા જેટલા વેગે ઘોડાને સ્વાભાવિક રીતે દોડાવે એથી વધુ ઝડપે તેઓ ભાગે છે, એમ પાછળ આવનારાઓને વહેમ ન જાય. થોડી વારમાં તેઓ ટેકરીની ટોચે આવી ગયાં અને પછી તેની પાછળ ઊતરતી વેળાએ તો વેલેન્ટે કાઉન્ટસને કહ્યું કે, “હવે તો તમારાથી જેટલો જલદી ઘોડો દોડાવાય તેટલા દાડાવો; કારણકે, તેઓ ટેકરીની ટોચે આવે તે પહેલાં આપણને દેખી શકવાના નથી.”
- સદ્ભાગ્યે પેલી મંડળી એક ઝરણાને કિનારે આવેલી એકાદ-બે પડીઓ આગળ અચાનક ભી હતી. એટલે વલૉન્ડ અને કાઉન્ટસ જલદી એ ટળી ભેગાં થઈ ગયાં અને જાણે ઝરણાને કિનારે થોડો આરામ કરવા જ થોભ્યાં હોય, એમ ઊભાં રહ્યાં. સ્ત્રીઓ જરા રઘવાયા જેવી એકાદ ઝૂંપડીમાં આવજા કરતી હતી, અને પુરુષો આસપાસ ઘેડા પકડી બાવા જેવા ઊભા હતા. સ્ત્રીઓમાંથી કોઈને કંઈ થયું હોય એમ દેખાતું હતું. આ લોકો “શું થયું છે” એમ સહેજે પૂછપરછ કરતાં હોય એમ એ ટોળાની અંદર ધીમે ધીમે ઘૂસ્યાં.
પાંચેક મિનિટ નહિ થઈ હોય, એવામાં વા અને લેમ્બોર્ન ત્યાં આવી પહોંચ્યા. વાર્નેએ મંડળીની સીન-સીનરી-પડદા માટેની નાની ડમણીઓ, તથા મંડળીવાળાઓનો ભૂતોનો પહેરવેશ જોઈ તરત જ કલ્પના કરી લીધી કે આ લોકો કેનિલવઈ જતી મંડળીના માણસો છે. એટલે તેણે ખુશમિજાજથી પૂછ્યું, “કેમ, ખેલાડીઓ! કેનિલવ ચાલ્યા કે?”