________________
દેવાની નગરી જેવી કંચનપુર નગરી. નરામાં શ્રેષ્ઠ એવા નરસુંદર રાજા.
નગરના પ્રાંત ભાગે આંબાવાડિયું, એ આમ્રકુંજમાં ભ. અરના સ્વામીનું મંદિર. ઉત્સવના દિવસેા ચાલે રાજા તથા પ્રજાપૂજા કરવા આવ્યાં હતાં. રાય—ર્ક દન કરવા આવ્યાં હતાં.
રાજાએ સુંદર આશ્રળના એક કરડિયેા પ્રભુ આગળ ભેટ ધર્યાં. આ વખતે દુતા નામની ગરીબ સ્ત્રી, એને પણ સુંદર ફળ ધરીને ભગવાનની પૂજા કરવાની ઇચ્છા થઈ. રે! મૂળ ધરું પ્રભુ આગળ, તા જીવન સફળ કરું! પણ મૂળ લાવવું કયાંથી?
દુ॰તા વિમાસી રહી છે, ત્યાં ઉપરથી એક આમ્રફળ એના ખેાળામાં આવી પડયું”—રસથી કસદાર ને સુગંધથી મધમધતું ! ભૂખ્યાને અમૃતનુ ભોજન મળ્યું !
ખાઈ એ ઊંચે જોયું, ત્યાં આશ્રધટામાં શુકપક્ષીનુ એક જોડુ ખેડેલું. નીલકમલના વતુ. શુકપક્ષીએ એ ફળ નાખેલું. સ્ત્રીએ તે ફળ લઈ તે પ્રભુ આગળ મૂકયું, ને મનમાં ખેલી: · આપ્યું હાય તા મળે, આંચકયું હાય તેા ટળે !'
"
શુકપખી ચતુર સુજાન હેાય છે. શુકે ખાઈને આમ્રફળ પાતે ખાવાને બદલે પ્રભુ પાસે આમ્રફળ મૂકતી જોઈ. ખરેખર, જે અણુ કરે છે, એ મહાપવિત્ર યજ્ઞ કરે છે. સૂડી ઊડીને અન્ય સારાં પાકાં ફળને ચાંચ મારવા જતી હતી, ત્યાં શુકે કહ્યું,
"
રે મનેાહરે ! નજર સામેની વાત જોતી નથી ? આ ભૂખી ખાઈને આપણે ફળ ખાવા આપ્યું ! એના પેટમાં ભૂખ ભડકા નાખે
પહે
