________________
આ સાંભળી મારા આશ્ચર્યને પાર ન રહ્યો.
બહેને તે કહેવાનું ચાલુ જ રાખ્યું: “સાહેબ! મારે નિકટના એક સંબંધીના લગ્નમાં જવાનું હતું. મારું મન એમાં ગૂંથાયેલું હતું. ધૂનમાં ને ધૂનમાં ખાંડની બરણીને બદલે મીઠાની બરણી મારા હાથમાં આવી ગઈ ને આવી ભયંકર ભૂલ મારાથી થઈ ગઈ. આ તો અમે ચા પીધો ત્યારે અમને ખબર પડી.”
બહેન બોલતી હતી ત્યારે પણ મને તે એક જે વિચાર આવતું હતું. આચાર્ય મહારાજશ્રીના સ્વાદવિજયને ને ગંભીરતાને ! બહેન કહે છે કે ચામાં મીઠું પડયું છે, પણ પૂજ્યશ્રીએ તો એનું સૂચન પણ અમને ન કર્યું. સૂચન ન કર્યું એ તો ઠીક, પણ એમના પ્રશાન્ત મુખ પર આવી ખારી ચા, વાપરવા છતાં એ જ સ્વસ્થતા હતી.
બહેનને સાત્ત્વન આપી હું આચાર્યશ્રી પાસે ગયો. મેં કહ્યું : સાહેબ! ચામાં ખાંડને બદલે મીઠું નાંખેલું હતું, છતાં આપશ્રીએ કંઈ કહ્યું પણ નહિ ”
ગુલાબી હાસ્ય કરી એમણે કહ્યું: “રાજ ગળે ચા, તે કેક દિવસ ખારો પણ હોય ને? આનાથી પેટ સાફ આવશે. નુકશાન શું થવાનું છે? અને ખરું પૂછે તે ખારું ને મીઠું તે (જીભનું ટેરવું બતાવતાં એમણે કહ્યું, આ જીભલડીને લાગે છે. પેટમાં તે બન્ને સરખાં જ છે. માલ ખરીદનાર વેપારી કરતાંય દલાલનું તોફાન વધારે હોય છે. પેટ માલ ખરીદનાર વેપારી છે. જીભ તે વચ્ચે દલાલ છે, એ જ વધારે તોફાની છે. એ તોફાનીના પંજામાં ફસાઈએ નહિ, ને એને જ કાબૂમાં રાખી લઈએ, એનું નામ જ સંયમ!”
આ વચન સાંભળી મારાં નયને એમને નમ્યાં.
૨] .
