________________
બીજા એક પદમાં તેઓ લખે છેઃ
જગમઈ ભરેસઉ કિસકા કરઈ, મધુર મધુર જે પિંડ પણ, સોઈ અંતિ પરઈ. નિજ કર પરણી કરણ કરત હુઈ સૂરી કંત પરઈ,
કાણિક શ્રેણિકની પરિ પેખઉ, પુન પિત્ર પ્રાણ હરઈ.” આ પ્રકારનાં પદોમાં જગતની ક્ષણભંગુરતા, દેહની નશ્વરતા અને સંબંધોની ચંચલતા પર ભાર મૂકી કવિ ધર્મના સ્થિર અને અચલ તત્ત્વમાં શ્રદ્ધા રાખીને તે પ્રમાણે જીવનને દેરી જવા પ્રેરે છે. આ પ્રકારના બીજા એક પદમાં પિતાને સંસારસાગરમાંથી તારવા માટે પ્રભુને વિનંતી કરતાં કવિ લખે છે :
“સઈ પરમાદી સાહિબ કઈસઈ કર,
જનમ ગાયક વૃથા ભવતઈ ડરિયઈ. ભવિ ભવિ વિષારસ હિ ધઉ,
ધરમ ન પાલ્યઉ ગહિ સાહિબ સૂધ: ત્રણ પાપિણી પાસઈ પરિયલ,
તરફ ધ્યાન ન ઈકુ ખિણિ ધરિયલ. ફોધ અનિ સમ દમ સવિ મરયઉં,
પરનિંદા રસ કબહું ન વાઈ ઉ. તઈ અનેક જીવ જગમાં તાર્યા,
ગુણવિનય પ્રમુ કહઈ હમ કયા વિચાર્યા.” ગુણવિનય સંગીતના સારા જાણકાર હતા. સ્તવને, સઝા, પદો વગેરે તેમની ગેય રચનાઓમાં કાવ્યતત્વની સાથે સાથે સંગીતમાધુર્ય પણ અનુભવી શકાય છે.
ગુણવિનયે જે સંખ્યાબંધ કૃતિઓની રચના કરી છે, તેમાંની કેટલીક કતિઓ તેમના પિતાના હસ્તાક્ષરમાં ઉતારેલી મળી આવે છે. એ સમયમાં, વિશેષતઃ રાજસ્થાનમાં, કેટલાક સમર્થ કવિઓ એવા હતા કે જેઓ પોતાની કૃતિની હસ્તપ્રત અશુદ્ધ ન રહે એટલા માટે ભાડૂતી લહિયા પાસે તેની નકલ ન કરાવતાં પિતાને હાથે નકલ તૈયાર કરતા. એમ કરવામાં સમય ઘણે જ અને હસ્તપ્રત તૈયાર કરવા માટે વિશિષ્ટ તાલીમ પણ લેવી પડતી. જિનહર્ષ, સમ્યસુંદર, યશોવિજય વગેરે કવિઓએ સ્વહસ્તાક્ષરમાં પિતાની કેટલીક કૃતિઓની પ્રતિ તૈયાર કરેલી મળી આવે છે. તેવી રીતે ગુણવિનયના હસ્તાક્ષરની કેટલીક
