________________
શિકાર નહિ, સંયમ આજે રામરાજ્ય અને આર્યસંસ્કૃતિની વાત તે ખૂબ જ થાય છે પણ પ્રજાના ઉપલા વર્ગમાં જે ચાલી રહ્યું છે તે કેવું કરુણ છે!
રામરાજ્ય એટલે મર્યાદા અને સાદાઈ. એને બદલે આજે રૂપનાં દર્શન, નિદર્શન અને પ્રદર્શનના જલસા ચાલી રહ્યા છે. ઉપલા વર્ગનાં નરનારીઓએ રૂપની હરીફાઈમાં જે પ્રદર્શન માંડ્યાં છે તે પતનની પરાકાષ્ઠા નથી? માત્ર કટિ-વક્ષનાં વસ્ત્રોમાં વિવસન યુવતીઓને હારબંધ ઊભી રાખી, નીરખી નીરખીને આંખોની પ્યાસ તૃપ્ત કરી, એને લલચાવવા રૂપરાણી કહી શિયળધર્મનું અપમાન કરવાનું કાર્ય તો રાવણે પણ નહોતું કર્યું!
પિતાને આ માર્ગથી ઉપાડી જવામાં આવી છે તે સૂચવવા સીતાએ માર્ગમાં આભૂષણે વેરેલાં. તે મળી આવતાં શ્રી રામે લક્ષમણને પૂછયું: “મારું ચિત્ત વિકળ છે એટલે હું નિર્ણય કરી શકતા નથી. તે કહે કે આ આભૂષણે સીતાનાં જ છે ને?” લક્ષ્મણે નમન કરી કહ્યું: “બંધુ, આ કુંડલ અને કિંકણને હું કેમ જાણું? હા, એમના ચરણોમાં રોજ નમન કરતો એટલે કહી શકું કે આ નૂપુર તો એમનાં જ છે.”
રૂપ પ્રતિ મર્યાદાથી ઝૂકેલી પાંપણનાં નમન હોય, ગીધની શિકારી નજર નહિ.
