________________
પિસહ-વિધિ
૩૭
માણું (પેશાબ) કરવા જવાને વિધિ . માગું કરવા જનારે પ્રથમ તે કૂંડી, પંજણી, અચિત્ત પાણી જાચી રાખવાં.
જ્યારે માગું કરવા જવું હોય ત્યારે માતરિયું (પંચિયું વસ્ત્રો પહેરી, ચરવળ તથા મુહપત્તિ સાથે રાખીને પૂજણીથી ફંડી પ્રમાજીને માગું કરી, પરડવવાની જગ્યાએ ક્રૂડી મૂકી, જતુ વિનાની ભૂમિ જોઈને ત્રણ વાર “અણુજાહણ જરૂગે” એમ બેલીને માથું પરઠવીને પી ફરીથી નીચે મૂકી “સિરે,
સિરે, સિરે” એમ ત્રણ વાર કહી, કુંડી હાથમાં લઈને મૂળ જગ્યાએ મૂકવી. પછી હાથે તેમજ જે પગ અપવિત્ર થયા હોય તે તે પણ અચિત્ત પાણીથી શુદ્ધ કરી, વસ્ત્ર બદલી, સ્થાપનાચાર્ય સન્મુખ ખમાસમણ દઈને ઈરિયાવહિયં પડિક્કમવા તથા ગમણાગમણે આવવા.
( ધૈડિલ જવાન વિધિ - જ્યારે સ્થડિલ જવું હોય ત્યારે માતરિયું પહેરી કામળીના કાળને વખત હેાય તે માથે કામળી ઓઢી, કટાસણું ખભે મૂકી, ચરવળો કાખમાં રાખી, મુહપત્તિ કેડે બેસી, જાચેલા અચિત્ત પાણીને લેટે કે કઈ તેવું પાત્ર લઈને જાય, ત્યાં જંતુ રહિત જગ્યા તપાસીને “અણુજાણહ જસ્સ” કહી બાધા ટાળે. પછી ઊઠતાં વસિરે વસિ, સિરે” એમ ત્રણ
- ઇછે જેવું અવરનું, તેવું પિતાનું થાય;
માને નહિ તે કરી જુઓ. જેથી અનુભવ થાય,
