________________
૨૮૨ .
શ્રી-જિન-ચન્દ્રકાન્ત-ગુણમાળા
થણી જિનવીરને, કરશું ધર્મની પુઠ્ઠી રે–વીર જિનેસર દેશના. ૧ સઘન અઘન દિન રયણીમાં, બાળ વિકળ ને અનેરા રે; અર્થ જુએ જેમ જુજુઆ, તેમાઘ નજરના ફેરા રે–વીર ૨ દર્શન જે થયાં જુજુઓ, તે એઘ નજરને ફેરે રે; ભેદ થિરાદિક દ્રષ્ટિમાં, સમતિ દષ્ટિને હેરે જે-ર૦ ૩ દર્શન સંકલનાં નય ગ્રહે, આપ રહે નિજ ભાવે રે હિતકારી જનને સંજીવની, ચારે તે ચરાવે રે-વીર૦ ૪ દષ્ટિ થિરાદિક ચારમાં મુગતિ પ્રયાણ ન ભાજે રે; રયણી-શયન જેમ શ્રમ હરે, સુર નર સુખ તેમ છાજે રે–વીર. ૫ એહ પ્રસંગથી મેં કહ્યું, પ્રથમ દૃષ્ટિ હવે કહીએ રે; જિહાં મિત્રા તિહાં બોધ જે તે, તૃણ અગ્નિ સે લહીએ રે–વીર૬ વ્રત પણ ઈહાં યમ સંપજે, ખેદ નહીં શુભ કાજે રે, દ્વેષ નહીં વળી અવરશું, એહ ગુણ અંગ વિરાજે રે વીર૭યોગના બીજ ઈહાં ગ્રહે, જિનવર શુદ્ધ પ્રણામે રે; ભાવાચારજ (તણી) સેવના, ભવ ઉદ્વેગ સુઠામે રે–વર૦ ૮ દ્રવ્ય અભિગ્રહ પાળવા, ઔષધ પ્રમુખને દાને રે; આદર આગમ આશરી, લિખનાદિક બહુમાને રે– વીર. ૯ લેખન પૂજન આપવું, મૃત વાચના ઉદ્માહરે ભાવ વિસ્તાર સજઝાયથી, ચિતન ભાવન ચાહે રે–વીર. ૧૦ બીજ કથા ભલી સાંભળી, રોમાંચિત હવે દેહ રે; એહ અવંચક
ગથી, લહીએ ધરમ સ્નેહ રે–વીર. ૧૧ સદ્ગુરુ યોગે વંદન ક્રિયા, તેહથી ફળ હોયે જેહે રે; ગક્રિયા ફળદથી, ત્રિવિધ અવંચક એહે રે–વીર. ૧૨ ચાહે ચકેર તે ચંદ્રને,
કાને ખીલા ઘાલીયા, ચરણે રાંધી ખીર; તેમને પણ કર્મો નડયા, વશમા શ્રીવીર.
