________________
શ્રી જિનચન્દ્ર-કાન-ગુણમાળા
૩૧૪
૧
લલુતા સવિ મૂકી, છાંડી મમતા અંગ, - એ આતમ ખેલે, સમતા જ્ઞાન તરંગ.
ગતિ ચારે કીધાં, આહાર અનંત નિઃશંક, પણ તૃપ્તિ ન પામે, જીવ લાલચિયો રેક; દુલ્લાહો એ વળી વળી, અણસણને પરિણામ, એહથી પામીજે, શિવપદ સુરપદ ઠામ. ધન્ય ધન્ના શાલિભદ્ર, બંધે મેઘકુમાર, અણસણ આરાધી, પામે ભવને પાર શિવમંદિર જાશે, કરી એક અવતાર, આરાધન કેરે, એ નવમો અધિકાર. દશમે અધિકારે, મહામંત્ર નવકાર, મનથી નવિ મૂકે, શિવસુખ ફલ સહકાર; એ જપતાં જાયે, દુર્ગતિ દેષ વિકાર, સુપેરે એ સમરે, ચૌદ પૂરવને સાર. જન્માંતર જાતાં, જે પામે નવકાર, તે પાતિક ગાળી, પામે સુર અવતાર; એ નવપદ સરીખ, મંત્ર ન કે સંસાર, ઈંહ ભવ ને પરભવે, સુખ સંપત્તિ દાતાર. જુએ ભીલ ભીલડી, રાજા રાણી થાય, નવપદ મહિમાથી, રાજસિંહ મહારાય;
૫
નહાવે ધોયે ક્યા હુઆ, જે મનમેં મેલ સમાય; મીન સદા જલમેં રહે, ધયે વાસ ન જાય,
