________________
શ્રી જિન-ચન્દ્ર-કાન્ત-ગુણુમાળી
અનંત;
વીર જિનેશ્વર સાહેબેા, ભમિયા કાલ પણ સમકિત પામ્યા પછી, અંતે થયા અહિત ૩ હાલ પહેલી
( કપુર હાય અતિ ઊજળા રે—એ દેશી. )
૫૮
પહેલે ભવે એક ગામના રે, રાય નામે નયસાર, કાઇ લેવા અટવી ગયા રે, ભાજનવેળા થાય રે; પ્રાણી ! ધરિયે સમકિત રગ,
જિમ પામિયે સુખ અભંગ રે પ્રાણી ! ધરીયે. એ આંકણી. ૧
મન ચિતે મહિમાનીલેા રે, આવે તપસી કાય; દાન દઈ ભાજન કરુ· રે, તેા વછિત ફળ પ્રય રે-પ્રા૦ ૨ મારગ દેખી મુનિવરા રે, વંદે દેઈ ઉપયોગ; પૂછે કેમ ભટકો ઇહાં રે, મુનિ કહે સાથ વિજોગ રે-પ્રા૦ ૩ હરખબરે તેડી ગયા રે, પડિલાભ્યા મુનિરાજ; ભેાજન કરી કહે ચાલીએ રે, સાથ ભેળા કરું આજ રે-પ્રા૦ ૪
પગવટીએ ભેળા કર્યાં રે, કહે મુનિ દ્રવ્ય એ મા; સંસાર ભૂલા મા રે, ભાવ મારગ અપવર્ગ રે-પ્રા૦ ૫ દેવગુરુ આળખાવિયા રે, દીધા વિધિ નવકાર, પશ્ચિમ મહાવિદેહમાં રે, પામ્યો સમકિત સાર
-પ્રા૦
ગાજે પીતાં જગતમાં, લાજ ઘટે બહુ સ ગડી કેફી કહે, નિશ્ચ ક અપા
