________________
સ્તવના
(૩) ( રાગ––ચે પાઈની )
૨૩૭
સુણા શાન્તિજિણંદ સેાભાગી, હું તો થયા છું તુજ ગુણ રાગી, તુમે નીરાગી ભગવત, જોતાં કેમ મલશે તંત. સુ૦ ૧ હુ તા ક્રોધ કષાયના ભિરયા, તું તે ઉપશમ રસનેા દિરયા;
તે અજ્ઞાને આવરિયા, તું તેા કેવલ કમલા વિરયા. સુ૦ ૨ હું તે વિષયા રસને આશી, તે તેા વિષયા કીધી નિરાશી; હુ તાકને ભારે ભાગે, તે તેા પ્રભુજી ભાર ઊતાર્યાં. સુ૦ ૩ હું તા મેહતણે વંશ પડીયા, તુ' તેા સઘલા મેહને નડીયો; હું તેા ભવસમુદ્રમાં ખુચ્ચો,તુ તો શિવમ ંદિરમાંઙે પહોંચ્યો. સુ૦ ૪ મારે જન્મ મરણના જોરા, તે તા તાડયો તેહી ઢોરો; મારા પાસેા ન મેલે રાગ, તમે પ્રભુજી થયા વીતરાગ. સુ૦ ૫. મને માયાએ મૂકો પાશી, તું તે નિરમ ધન અવિનાશી; હું તેા સમતિથી અધૂરા, તું તે। સકલ પદારથે પૂરા. સુ॰ ૬ મ્હારે છે તુહી પ્રભુ એક, ત્યારે મુજ સરીખા અનેક; હુંતેા મનથી ન મૂકું માન, તું તેા માન રહિત ભગવાન. સુ૦ ૭ મારું કીધુ કશુ નિવ થાય, તું તે રંકને કરે રાય; એક કરેા મુજ મહેરબાની, મ્હારા મૂજરા લેજો માની. ૩૦ ૮ એક વાર જો નજરે નીરખો, તેા સેવકને કરા તુમ સરીખા; જો સેવક તુમ સરીખા થાશે, તે ગુણ તમારા ગાશે. સુ॰ ૯
રાત્રિ ગમાયી સાવસે, દિવસ ગમાયા ખાય; હીરા જૈસા મનુષ્યભવ, કોડી મદલે જાય.
અ
