________________
વને
૧૬૧
ઢાળજ્ઞાન દરિસણ રે, ચરણનાં સાધન જે કહ્યાં,
તપ સંયુત રે, ગુણમંજરીએ સહ્યાં; નૃપ પૂછે રે, વરદત્ત કુંવરને અંગ રે,
રેગ ઊપને રે, કવણ કરમના ભંગરે. ૩ ગુટક–મુનિરાજ ભાખે જંબૂપિ, ભરત સિંહપુર ગામ એ,
વ્યહવારી વસુ તાસ નંદન, વસુસાર વસુદેવ નામ એ; વનમાંહે રમતા દેય બંધવ, પુણ્ય ગે ગુરુ મલ્યા,
વૈરાગ્ય પામી લેગ વામી, ધર્મ ધામી સંવર્યા. ૪ ઢાળ–લઘુ બાંધવ રે, ગુણવંત ગુરુ પદવી લહે,
પણસય મુનિને રે, સારણ વારણ નિત દીએ, કર્મચગે રે, અશુભ ઉદય થયે અન્યદા,
સંથારે રે, પિરિસી ભણું પિત્યા યદા. ત્રુટક –સર્વઘાતી નિંદ વ્યાપી, સાધુ માગે વાયણા,
ઊંઘમાં અંતરાય થાતાં, સૂરિ હુઆ ટ્રમણ જ્ઞાન ઉપર દ્વેષ જાગ્યે, લાગ્યો મિથ્યાત્વ ભૂતડે,
પુણ્ય અમૃત હેળી નાંખ્યું, ભર્યો પામતો ઘડે. ૬ ઢાળ-મન ચિંતવે રે, કાં મુજ લાગ્યું પાપ રે, - શ્રુત અભ્યાસો રે, તે એવડો સંતાપ રે;
મુજ બાંધવ રે, ભેયણ સયણ સુખે કરે, મૂરખના રે, આઠ ગુણ મુખ ઉચ્ચરે.
નમન નમનમેં ભેદ હૈ, બહેત નમે નાદાન, - દગલબાજ દુના નમે, ક્યું ચિત્તા એર કમાન, - ૧૧
