________________
સ્તવને
૧૫૭
પ્રથમ જ્ઞાન પછે દયા રે, સંવર મોહ વિનાશ; ગુણસ્થાનક પગથાલીયે રે, જેમ ચડે મેક્ષ આવાસે છે. ભ૦ ૫. મઈ સુઅ હિમણપજજવા રે, પંચમ કેવલજ્ઞાન, ચઉ મુંગા શ્રત એક છે રે, સ્વપરપ્રકાશ નિદાને રે. ભ૦ ૬. તેહનાં સાધન જેહ કહ્યાં રે, પાટી પુસ્તક આદિ લખે લખાવે સાચવે રે, ધમ ધરી અપ્રમાદો રે. ભ૦ ૭ ત્રિવિધ આશાતના જે કરે રે, ભણતાં કરે અંતરાય; અંધા બહેરા બેબડા રે, મૂંગા પાંગળા થાય રે. ભ૦ ૮ ભણતાં ગુણતાં ન આવડે રે, ન મળે વલ્લભ ચીજ; ગુણમંજરી વરદત્ત પરે રે, જ્ઞાન વિરાધન બીજ રે. ભ૦ ૯ પ્રેમે પૂછે ચરખા રે, પ્રણમી જગગુરુ પાય, ગુણમંજરી વરદત્તને રે, કરો અધિકાર પસાયે રે. ભ૦ ૧૦
- ઢાળ બીજી જબૂદ્વીપના ભારતમાં રે, નયર પદ્મપુર ખાસ અજિતસેન રાજા તિહાં રે, રાણી યશોમતી તાસ રે. પ્રાણુ આરો વર જ્ઞાન, એહ જ મુક્તિનિદાન રે. પ્રાણી. ૧ વરદત્ત કુંવર તેહને રે, વિનયાદિક ગુણવંત; પિતરે ભણવા મૂકીઓ રે, આઠ વરસ જબ હેત રે. પ્રા. ૨. પંડિત યત્ન કરે ઘણે રે, છાત્ર ભણાવણ હેત; અક્ષર એક ન આવડે રે, ગ્રંથણી શી ચેત રે ? પ્રા. ૩
ભેજન બીચ પાણી ભલું, ભજન અને છાશ; મધ્યાહૂને ભેજન કરે, સર્વ રોગને નાશ
