________________
[૨૦] પ્રથમ અજવાળાં જેવાં હતાં.
સંસારી નામ ગાલાલ હતું. ગાલાલે નાનાપણમાં સામાન્ય વાંચવા-લખવાનું ને વહી-ખાતાં લખવાનું જ્ઞાન મેળવ્યું છે અને પછી મૈસૂર રાજ્ય ખાતે આવેલ ટમકુર નામના ગામમાં ચાલતી દુકાને બેસી ગયા.
ન્યાયથી કમાવું ને નીતિથી ચાલવું, વેપારનાં અને જીવનનાં આ તેમનાં સાદાં ધર્મસૂત્રે હતાં, ત્યાંની ગરીબ પ્રજા સાથે વેપાર કરવાનું હતું. મુખ્યત્વે કાપડ તથા ઊનની ટેપીએને ધંધો હતે. ખાસ કરીને ખ્રિસ્તી યુવતીઓ ટોપીઓનું કામ કરતી પણ એમાં ગાલાલની પોતાની પ્રતિષ્ઠા સારાય ગામમાં
ચી હતી. જળમાં કમળની જેમ એ રહેતા. વેપારીઓ એમની આ અસાધારણ સંયમભાવનાને મનથી પૂજતા.
આ ધર્મપ્રેમી જુવાનના પિતા એમના જીવનની પહેલી પચ્ચીસીમાં–૨૪ માં વર્ષે ગુજરી ગયા. એક વર્ષ પછી માતાજી પણ સ્વર્ગવાસ પામ્યાં. છોગાલાલે પિતા–માતાને ધર્મક્રિયાઓથી અંજલિ આપી, ને ઘરસૂત્ર સંભાળ્યાં.
પણ વિધિનું નિર્માણ જુદું હતું. ગાલાલ પાંત્રીસ વર્ષના થયા ત્યારે તેમનાં સુશીલ પત્ની જૂનીભાઈ પાછળ ૪ વર્ષને પુત્ર અને નવ મહિનાની પુત્રી
