________________
બારણેથી પૂ. હેમચંદ્રાચાર્યની રૂમમાં આવી પૂ. હેમચંદ્રાચાર્યે પ્રાણ મસ્તકમાં ચઢાવી દીધા. બંને આંખોની નજર ભ્રકુટી ઉપર ચડાવી દીધી. એકદમ સ્થિર થઈ ગયા. વેશ્યાએ ઘણા ચેનચાળા કર્યા ૬ કલાક સુધી તે કરતાં-કરતાં થાકી ગઈ. ૩ વાગ્યે કુમારપાળ મહારાજા આવ્યા. વેશ્યા કહે હું તો થાકી ગઈ છું..!
જેમ-જેમ કક્ષા વધે તેમ-તેમ પાપ વધુ બંધાય. મિથ્યાત્વી કરતા સમીકીતીને વધારે. તે કરતાં દેશવિરતિને તે કરતાં સર્વવિરતિને... તેથી વધારે સ્થવિરને. તે કરતાં પંન્યાસને.... તે કરતાં ઉપાધ્યાયને... તે કરતાં આચાર્યને તે કરતાં ગચ્છાધિપતિને વધુ પ્રાયશ્ચિત આવે. જેમ-જેમ કક્ષા વધે તેમ-તેમ જવાબદારી વધે તે પ્રમાણે ઉપયોગ હોવો જોઈએ. તેમાં ખામી ન આવે તેનો ખ્યાલ રાખવો જોઈએ. પેલી વેશ્યા તો પરસેવાથી રેબઝેબ થઈ ગઈ. મહારાજ ત્રણ વાગ્યે આવ્યાને પૂછ્યું શું થયું? આ તો લોખંડી પુરુષ છે. મેં તો મારા બધા ચેનચાળા પૂર્ણ ક્ય. કટાક્ષ કર્યો. રાગીક શબ્દોનો અવાજ ર્યો છેવટે શરીરનો પણ સ્પર્શ કર્યો, અનેક જાતના ચેનચાળા ક્ય.. પણ આતો ચલાયમાન થતાં જ નથી. અડગને અડગ જ છે. પછી રાજાએ તેને ઈશારો ર્યો, તે ચાલી ગઈ. પછી રાજાએ પૂ. હેમચંદ્રાચાર્ય મહારાજાના ચરણોમાં માથું મુકયું અને કહ્યું કે મારો અપરાધ થયો છે મને ક્ષમા કરો. હું બીજાના ચઢાવે ચઢ્યો ને આપની પરીક્ષા કરી. અને પછી રાજા રડી પડ્યા. પછી પૂ. આચાર્ય મહારાજ તેના આંસુ જોઈને ધીમે-ધીમે પોતાના પ્રાણ નીચે ઉતારે છે. અને કહે કે આવા પણ પુણ્યવાન... શ્રાવક જોઈએ કે જે અમને કસોટીએ ચઢાવે તેમાં પાસ થવાથી શાસન પ્રભાવના થાય છે....!
શ્રી દશવૈકાલિક વાચના - ૫૭-
૩૫)
