________________
પૂ. આ.ભ. શ્રી ધર્મઘોષસૂરિજી મ.સા.
આ. શ્રી દેવેન્દ્રસૂરિની પાટે ૧. આ. શ્રી વિદ્યાનંદસૂરિ અને ૨ આ. શ્રી ધર્મઘોષસૂરિ એમ બે આચાર્યો થયા હતા.
વરદેવપલ્લીવાલના વંશજો નાગોરથી પાલનપુર થઈ વિજાપુરમાં આવી વસ્યા. તેઓ વરહુડિયા તરીકે પ્રસિદ્ધ થયા.
સં. શેઠ જિનચંદ્ર વરહુડિયા અને શેઠાણી ચાહિણીને ૧ સં. દેવચંદ્ર ૨ નાગધર, ૩ મહીધર, ૪ વરધવલ અને ૫ ભીમદેવ એમ પાંચ પુત્રો હતા તથા ધાહિણી નામે પુત્રી હતી. તે પૈકીના વિરધવલનું લગ્ન હતું. વિવાહનો માંડવો સજાયો હતો. આ અરસામાં આ. શ્રી દેવેન્દ્રસૂરિ વગેરે વિજાપુરમાં પધાર્યા. તેમના ઉપદેશમાં સંસારની અસારતા, ધર્મની વફાદારી અને વૈરાગ્યનો અખ્ખલિત પ્રવાહ વહેતો હતો વિરધવલને ગુરુદેવના ઉપદેશની અસર થઈ. તેણે વિવાહનો વિચાર માંડી વાળી, દીક્ષા લેવાનો નિર્ણય કર્યો. નાનો ભાઈ ભીમદેવ પણ પોતાના ભાઈની સાથે દીક્ષા લેવા તૈયાર થયો. બન્ને ભાઈઓની દીક્ષાનો વરઘોડો ચડ્યો. આ. દેવેન્દ્રસૂરિએ
સં. ૧૩૦૨માં, તેજ વિવાહ મંડપમાં, વિરધવલ અને ભીમદેવને દીક્ષા • આપી અને તેઓના નામ મુનિ શ્રી વિદ્યાનંદ અને મુનિશ્રી ધર્મકીર્તિ રાખ્યાં.
- આ. શ્રી દેવેન્દ્રસૂરિએ સં. ૧૩૦૪માં પાલનપુરમાં મુનિ વિદ્યાનંદ અને મુનિ ધર્મકીર્તિને પંન્યાસપદ આપ્યું હતું. '. પાલનપુર સંઘે આ રૂઢી પ્રમાણે મુનિ વિદ્યાનંદ અને મુનિ ધર્મકીર્તિને આચાર્ય વગેરે પદવીઓ અપાતી હોય, ત્યારે પાલનપુરના સંઘને તેનો લાભ મળે એવો આગ્રહ કર્યો હશે.
આ. શ્રી દેવેન્દ્રસૂરિએ રચેલી “કર્મગ્રંથ-ટીકા'નો પ્રથમ આદર્શ - વિદ્યાનંદગણિએ લખ્યો તથા મહો. હેમકલશ અને પં. ધર્મકીર્તિએ તેનું સંશોધન કર્યું.
-
૩૯
–
