________________
627
હૃદય નયન નિહાળે જગધણી
માર્ગથી વિરુદ્ધ વિકલ્પો ઊઠતાં નથી. છૂટકારાનો માર્ગ સાધતાં જીવના પરિણામ જરૂર ઉલ્લાસરૂપ હોય છે અને ઉલ્લસિત વીર્યવાળો જીવ જ છૂટકારાનો માર્ગ પામે છે અને પામવાનું છે તે પામે છે. સંત તુલસીદાસજી ગાય છે –
બંધે કો બંધા મિલા છૂટે કૌન ઉપાય, સેવા કર નિબંધકી, તો પલમેં દિયે છૂડાય.
એક સાધક આત્માને વીરસંવત ૨૪૯૭ના અષાઢ વદ-સાતમના રોજ સ્વાનુભવ થયો પછી તે લખે છે કે –
અહો પંચપરમેષ્ઠી ભગવંતો ! આપનો કોઈ અચિંત્ય પરમ અદ્ભુત ઉપકાર છે કે આપે આ જીવને પરમ ઈષ્ટરૂપ એવો આત્માનો સુબોધ આપ્યો. આપના તે ઉપકારને યાદ કરીને ફરીફરીને હું આપને નમસ્કાર કરું છું !!
અહો મહાવીર ભગવાન ! આપના ઉપકારની શી વાત કરું ! સર્વજ્ઞ થયા પછી સમવસરણમાં ચૈતન્યનું અદ્ભુત સ્વરૂપ આપે પ્રકાશ્ય, ગૌતમસ્વામી ગણધર ભગવંતો જેવા અનેક ભવ્યાત્માઓએ તે ઝીલ્યું, તે ઝીલીને તેઓ સ્વયં મોક્ષમાર્ગરૂપ થયા. પોતાના પરમ ઈષ્ટ પદને પામ્યા. તેમના ઉપર આપે જેવો મહાન ઉપકાર કર્યો તેવો જ ઉપકાર આજે આ જીવને પણ સંતો દ્વારા થયો. આપે બતાવેલ શુદ્ધાત્મતત્ત્વની અનુભૂતિ આ આત્મા પણ પામ્યો. અનંત અનંતકાળના પૂર્વના ભયંકર ભવદુઃખ-અજ્ઞાન-મિથ્યાત્વ-કષાયભાવો તેનાથી આ આત્મા છૂટો પડ્યો અને આપે બતાવેલા આનંદ-સુખ-શાંતિ તેને આ જીવ પામ્યો. વીર સંવત ૨૪૯૭ના અષાઢ વદ સાતમના દિવસે સ્વાનુભૂતિથી પ્રાપ્ત
પ્રેમમાં વિકાર હોય તો તે રાગ-દ્વેષ છે. આનંદમાં વિકાર હોય તો તે સુખ-દુઃખ- છે.
જ્ઞાનમાં વિકાર હોય તો તે અજ્ઞાન છે-અપૂર્ણજ્ઞાન છે.
