________________
પાતસાહ દેખકે ડર્યા. પીછે દીલમેં ખાસ કીના જે ઘાંચી સચ્ચા. એસા વિચારકે પાતસાહ બહોત ખુસી યા. વે ૪ ઓલીયે પાતસાહકે આધીન હુયે. પીછે ઘાંચીકું બહોત સન્માન કરકે સિરપાવ પેહરાયકર દીલ્લી સેહરકી સેઠાઈ ઘાંચીયું દીની. તે દિવસે સેકાઈ ઘાંચી કરતે હૈ. અબ તે ઓલીયેકું પાતસાહ પૂછતે હૈં. કહો ગુજરાતમેં ખંભાયત સેહરકે પાસ ગંધાર સહરમેં હીરગુરુ હે સો ઇસકી કેસી ખબર હૈં ઓર કસિ તરસેં વે હે સો હમકુ ઉસિકા એહવાલ કહો. તબ ઓલીયે બોલે. હીરગુરુક આરામ જમીયત હૈ. કચ્છ ભી દરદ નહી. સો તો બડા કિરામાતિ છે. અલ્લાકા પૂરા છે. તિનકું ઇહા આણેકી કુછ સોખ નાહિ. વલી ઓરે રામજી ગંધારીયે સબકું લાંચ ફેચ દેકે ખોટા કાગદ લિખ ભેજયા હૈ.
તબ સૂણકે પાતસાહ ગુસા કરકે પ્રભાત સમું પાતસાહ સતાવિ પરવાનામે એસા લિખ્યા જે પંચ ઝૂઠે ગૂઠે જવાબ લિખતે હો સો મુઝકુ સબ માલિમ હે તુમ સબે લોક લાંચ ખાતે હો સો મારે જાઓગે. સો સિતાબી હીરગુરુકું બહાં ભેજ દીજીઓ. જે ચાહિએ સો દીજીઓ. જો નહિ ભેજાગે તો તુમ ગુજરાતકી સોગાદારીઓં ખારજ હો જાવોગે. સિતાબી ભેજ દીજી. એસા પત્ર લિખને ગુજરાત ભેજે તબ ગુજરાતવાલે ગંધારવાલેકું તાકીદ કીની. તબ એવો સાંભલીને રામજી ગંધારિયાનો કોઈ પણ જોર ન ચાલ્યો. - તિવારે શ્રી હરિગુરુ તિહાંથી ખંભાયત બિંદરે આવી માહા મહોચ્છવપૂર્વક શ્રી હીરવિજયસૂરિયે પોતાને માટે સંવત ૧૬૨૮ વર્ષે શ્રી વિજયસેનસૂરિને આચાર્યપદે થાપીને ૫૦૦ ઠાણું સંઘાતે શ્રી હીરવિજયસૂરિ પાંગર્યા, તિહાંથી વિહાર કરતાં ગુજરાત મધ્યે રાજનગરે પધાર્યા. સંઘે સામઈઉં કરી ઉપાસરે લાવ્યા.
તિહાંથી મેસાણે સિધ્ધપુર પાલનપુરથી સરોતરે પધાર્યા. એતલે પજુસણ નજીક આવ્યા. તિવારે શ્રાવકે કહ્યું કે કાતિ-ચોમાસા લગે ઈહાં રહો. તિવારે હીરગુરુ કહે જે પાતસાહ બડો કાફર. છે તેનિ આજ્ઞામે તુમારે રેહવું તે વાસ્તે તુમને વખો પડે માટે અમે ચાલિસ્ય. તિવારે સંર્વે પલ્લીપતિ ભીલને કહ્યું કે શ્રીજી રહે તો તમારા રાખ્યા રહે. અમારા રાખ્યા તો ન રહે. તિવારે પલ્લીપતિ-નાયક શ્રપૂજ્યજીને પગે લાગીને કહતો હુવો જે તમે કહેનો ભય રાખો છો? તિવારે મુનિપતિ કહે જે દલીપતિએ તેડાવ્યા છે. ન જઇએ તો ઠીક નહી તે માટે જાવું પડે છે. તિવારે પલ્લીપતિ કહે છે એ કાફરનો કિસોઈ ભય રાખસ્યો નહિ. એ ઇહાં આવસે તો અમે સીખામણ દેઈ સમજાવટું પિણ તમને ચોમાસામાં જાવા નહિ [ પ્રબંધ સંગ્રહ થી ૯ Bશ હીર સ્વાધ્યાય |