________________
સંજ્ઞક ધાતુઓનું ગ્રહણ છે. TM [â]; r [û અને પા]; થા; અવ+સા [â અને પો]; વા; ઘા; મા અને હૈં। ધાતુને આશિક્ષ્ નો વાત્ [યાત્] પ્રત્યય. આ સૂત્રથી વવત્ પ્રત્યયની પૂર્વેના અન્ય આ નેર્ આદેશ થવાથી અનુક્રમે ગેયાત્; વેયાત્;સ્થેવાત્; અવમેયાત્; તૈયાત્; ઘેયાત; મેયાત્ અને દેવાત્ આવો પ્રયોગ થાય છે. અર્થક્રમશ: તે ગીત ગાય. તે પીએ અથવા સુકાય. તે ઊભો રહે. તે સમજે. તે આપે. તે ધારણ કરે. તે માપે. તે ત્યાગ કરે. અહીં ‘સાત્ સ્વસ્થ્ય૦ ૪-૨-૨’ થી † વગેરે ધાતુના સન્ધ્યક્ષરને આ આદેશ થયો છે. ૫૬૬ા
ૐ વ્યજ્જને ડ યપિ ૪ારૂના
गा
પૂર્વસૂત્રમાં જણાવેલા ા પ ા મા વા મા અને હ્રા ધાતુના અન્ય આ ને; તેની પરમાં યક્ પ્રત્યયને છોડીને અન્ય ત્િ કે હિત્ એવો વ્યઞ્જનાદિ અશિત્ પ્રત્યય હોય તો ૐ આદેશ થાય છે. IT [1]; or [î;]; સ્થા; સવ + સા [સો, મૈ]; વા; ધા અને મા ધાતુને ભાવમાં તે પ્રત્યય. તે પ્રત્યયની પૂર્વે ‘ક્ષ્યઃ શિતિ ૩-૪-૭૦' થી [ચ] પ્રત્યય. આ સૂત્રથી ય ની પૂર્વે રહેલા .... વગેરે ધાતુના અન્ય આને આદેશ થવાથી ગીયતે; પીયતે; સ્થીયતે; સવસીયતે; ટ્રીયતે; ધીયતે અને મીયતે આવો પ્રયોગ થાય છે. અર્થક્રમશ:- ગવાય છે. પીવાય છે.. ઉભા રહેવાય છે. સમજાય છે... અપાય છે. ધારણ કરાય છે. મપાય છે. હ્રા ધાતુને “hòવતુ
૨૧૭
