________________
(૧) પિપી:
પ્ર.એ.વ. સં.એ.વ.
(૪) પિપડી બ્લુ સ.બ.વ. पिपठी: षु
}સ.બ.વ.
}
પિપલ્િ+[ - ટીર્યવાન્ વ્યાનાસે: ૧.૪.૪૫થી પિય્િ – સોરઃ ૨.૧.૭૨થી पिपठिर् - पदान्ते ૨.૧.૬૪થી
-
-
(૨) પિપરી ામ તુ..વં.
ચ.વિ.
પં.દ્વિ.વ.
(૩) એજ પ્રમાણે પિપીમિ અને પિપીŻ: ની સાધુનિકા થશે.
પિપીર્ - ૨: પાને વિસર્જસ્તયોઃ ૧.૩.૫૩થી પિપડી:
૨૩૭
પિયર્િ + યામ્ - સહઃ ૨.૧.૭૨થી પિયર્િ + ક્થામ્ - પાત્તે ૨.૧.૬૪થી पिपठीयिम्
પિપળ્િ + સુ - નામ્યન્તસ્યા.... ૨.૩.૧૫થી પિયર્િ + છુ - સોહ: ૨.૧.૭૨થી પિક્ + જી- પલાને ૨.૧,૬૪થી પિપીટ્ + યુ-શ-૧-મે-A-૫-સં-વા ૧.૩.૬થી પિપડીષ્ણુ - ૨: પાને વિસર્જક્તયોઃ ૧.૩.૫૩થી पिपठीष्णु, पिपठीःषु.
બાકીના રૂપોની સાધનિકા પન્દ્રમન્ પુલિંગ પ્રમાણે થશે.
પિપતિર્ શબ્દમાં રહેલા ‘પ્ નો દ્' સોરઃ ૨.૧.૭૨થી ન થઈ શકે. પરંતુ થી ૐ નો ર્ થાય. તેનું વિશેષ વિવેચન
૨.૧.૬૦થી ૢ અસત્ થવાથી સો ૨.૧.૬૦ સૂત્રમાં જોઈ લેવું. પિપતિર્ - નપુંસકલિંગ.
એ.વ.
બ.વ.
પ્રથમા, દ્વિતીયા, સંબોધન
પિપનિ:
पिपठींषि
હવે અહીં એક પ્રશ્ન થાય છે કે પુંલિંગ પ્ર.એ.વ.માં પિપીઃ દીર્ઘ થયું. અને નપું.માં વિ:િ હ્રસ્વ કેમ થયું ? તેના સ માધાનમાં જણાવવાનું કે પુંલિંગમાં વીર્યશ્ યાજ્...૧.૪.૪૫થી સિ નો લુફ્ થાય છે. જ્યારે નપું.માં બનતો સુવ્ ૧.૪. ૫૯થી સિ નો લુપ્ થાય છે. લુફ્ નો સ્થાનીવદ્ભાવ થાય છે. તેથી પદાન્ત ને લગતું જે કાર્ય કરવું હોય તે થાય. એટલે પલાન્ત સૂત્રથી પદાન્ત માનીને પૂર્વનો નામિ સ્વર દીર્ઘ થયો. જ્યારે લુપ્ નો સ્થાનિવદ્ભાવ ન થાય. તેથી ત્તિનો લુપ્ થયા પછી ત્તિ છે એમ મનાતું નથી. તેથી સોહ: થી પદાન્તે રહેલા સ્ નો ત્ થયો. પણ પાન્તે ૨.૧.૬૪
દ્વિ.વ.
पिपठिषी
