________________
નાફ-ન-વ-વન-મુઃ-નામ-તવ-સિરિય-અદ્ભુઠ્ઠા માળો। जाणिय परमत्थेहिं, मुक्तको संसारभीरुहिं ॥ २९६ ॥
→
પરમાર્થના જાણ, ભવભીરુ જનો આઠ પ્રકારનો મદ ત્યજે છે. જાતિ, કુળ, રૂપ, બળ, શ્રુત, લાભ, તપ અને લક્ષ્મી સંબંધી અભિમાન-ગુમાન તેઓ કરતા નથી. ૨૯૬.
अन्नयरमओम्मत्तो, पावइ लहुअत्तणं सुगुरुओवि । विबुहाण सोयणिज्जो, बालाणवि होइ हसणिज्जो ॥ २९७ ॥
ઉક્ત મદ પૈકી કોઈ મદથી ઉન્મત્ત બનેલો જીવ ગમે તેવો જબરો હોય તો પણ લઘુતાને પામે છે, પંડિતોને શોચવા યોગ્ય અને બાળકોને પણ હસવા યોગ્ય બને છે. ૨૯૭.
जइ नाणाइ मओ वि हु, पडिसिद्धो अठ्ठमाणमहणेहिं । तो सेस गठ्ठाणा, परिहरियव्वा पयत्तेण ॥ २९८ ॥
જ્યારે આઠે મદના ક્ષય કરનાર જિનેશ્વરોએ જ્ઞાનાદિક ગુણોનો મદ કરવો પણ નિષેધ્યો છે, તો બાકીના (અનર્થદાયક) મદસ્થાનો તો અવશ્ય (આત્માર્થીજનોએ) પ્રયત વડે પરિહરવા જ જોઈએ. ૨૯૮.
दप्पविसपरममंतं, नाणं जो तेण गव्वमुव्वहइ । सलिलाउ तस्स अग्गी, समुट्ठिओ मंद पुन्नस्स ॥ २९९ ॥
જે જ્ઞાન અભિમાન રૂપ વિષને ટાળવા પરમ મંત્ર સમાન છે તે જ જ્ઞાનથી જો ગર્વ કરવામાં આવે તો મંદ પુન્યવાળાને જળમાંથી અગ્નિ ઊઠ્યો સમજવો. ૨૯૯.. -
श्री पुष्पमाला प्रकरण
८८
