________________
अभिकंख्खं तेहिं सुहासिआई,वयणाई अत्थसाराई । विम्हिय मुहेहिं हरिसा, गएहिं हरिसं जणंतेहिं ॥ २४॥
તેમજ વળી શિષ્યોએ વિસ્મિત મુખે, હર્ષિત મને અને આચાર્ય મહારાજને હર્ષ ઉપજાવતા છતાં ગુરુના ગંભીર અર્થવાળાં સુભાષિત (મધુર) વચનોને શ્રવણ કરવા અભિલાષી બનવું જોઈએ. ૨૪. गुरुपरितोसगएणं, गुरुभत्तीए तहेव विणएणं । इच्छिय सुत्तत्थाणं, खिप्पं पारं समुवयंति ॥ २५॥
ગુરુ મહારાજને પરિતોષ (અનેક રીતે સમાધિ) ઉપજાવવાથી, ગુરુ મહારાજ પ્રત્યે સારા ભક્તિભાવથી તેમજ વિનય-બહુમાન કરવાથી શિષ્યો ઇચ્છિત સૂત્રાર્થનો શીધ્ર સારી રીતે પાર પામે છે. ૨૫. . समयभणिएण विहिणा, सुत्तं अत्थो अ दिज जुग्गस्स । विजासाहगनाएण, हुंति इयरा बहुदोसा ॥ २६॥ ( શાસ્ત્રકથિત વિધિ મુજબ વિધાસાધકના દષ્ટાંતથી યોગ્ય જીવને સૂત્ર અને અર્થ દેવા, અન્યથા અનેક દોષો સંભવે છે. મતલબ કે યોગ્ય જીવને સૂત્રાર્થ દેવાથી સ્વપરને હિત અને અયોગ્યને દેવાથી સ્વપરને અહિત-અનર્થ પેદા થાય છે. ૨૬. आमे घडे निहित्तं, जहा जलं तं घडं विणासेइ । इयं सिद्धंतरहस्सं, अप्पाहारं विणासेइ ॥ २७॥
श्री पुष्पमाला प्रकरण
