________________
(શ્રુતજ્ઞાનનું) વ્યાખ્યાન થઈ શકે છે, પ્રદીપના દૃષ્ટાંતથી જેમ દીપક પોતાને તેમજ બીજા ઘટપટાદિક પદાર્થોને પ્રકાશે છે, તેમ શ્રુતંજ્ઞાન પણ ઉભયને પ્રકાશી-જણાવી શકે છે. ૧૮.
इक्कमि वि मुक्खपयंमि, होइ जो इत्थ निच्चमाउत्तो । तं तस्स होइ नाणं, छिंदई सो तेण दुहजालं ॥ १९ ॥
એક પણ નિર્વાણ સુખદાયી પદમાં જે અત્ર સદાય ઉપર્યુક્ત (તદાકાર વૃતિવાળો) થઈ વર્તે છે. તે તેનું (સમ્યગ્) જ્ઞાન કહેવાય છે. અને તે વડે તે દુઃખજાળ ને છેદી નાખે છે (ભાવનામય કરેલા એક પણ ઉત્તમ પદથી પ્રાણીનું કલ્યાણ થઈ શકે છે. તેવું જ ઉત્તમ જ્ઞાન અધિક હોય તો અધિક હિત, પણ જેટલું હોય તે ભાવનામય હોવું જોઇએ, પછી ભલે તે થોડું જ હોય). ૧૯.
संविग्गी गीयत्थो, मझत्थो देसकालभावन्नू । नाणस्स होइ दाया, जो सुद्ध रू સાહૂ ॥૨૦॥
સંવિગ્ન-ભવભીરુ, મોક્ષ-અનુકૂળ ક્રિયા કરનાર, મુમુક્ષુ, તીવ્ર વૈરાગી, ગીતાર્થ (સૂત્રાર્થ ઉભયના જાણ), મધ્યસ્થ નિષ્પક્ષપાતી, કેવળ ગુણરાગી; અને દેશકાળનો જાણ છતો જે સાધુ મુમુક્ષુ શુદ્ધ પ્રરૂપક હોય તે જ્ઞાનનો દાતા હોય. ૨૦.
ओसन्नो वि विहारे, कम्मं सोहेइ सुलभबोही य । चरणकरणं विसुद्धं, उववूहंतो परूवंतो ॥ २१ ॥
श्री पुष्पमाला प्रकरण
