Page Text
________________
રહે છે. નિંદર કરવા ધરતી જગ્યા આપી દે છે. અને રહેવા માટે ઝાડ નીચે ચાલ્યો જાઉં છું. આવતી કાલની ફિકર કરતો નથી, ગઈ કાલને યાદ કરતો નથી. આવેલા માણસો આશ્ચર્ય પામી ગયા.
પ્રશ્ન : તમે મને સુખી માનો છો?
સભા - હા... તો ચલો અહીં આવી જાઓ. બધા જ ચૂપ. જૂઠાબોલા લાગો છો ! સાધુને સુખીયા માનો છો, પણ તમે સાધુ પાસે જતાં ડરો છો.
સાધુ તો સુખીયા ભલા, દુઃખનો નહિ લવલેશ
અષ્ટ કર્મન જીતવા, લીધો સાધુનો વેશ. એક તરફ બાહ્યથી તો સાધુપણામાં કષ્ટ લાગશે. લોચ, ગરમી, ઠંડી સહન કરવાની, મચ્છરોના ત્રાસ, ઊંઘ પૂરી થાય નહિ. સવારે વ્હેલા ઊઠવાનું, ચાલવાનું, નાના ગામડામાં જઈએ, ગરીબોનાં ઘર હોય, પાણી માટે દશ દશ ધક્કા ખાવાના. થાક લાગે, આનું નામ જ ઉપસર્ગ. દુઃખથી ભરેલું જીવન લાગે. પણ અમે આ બધા ઉપસર્ગોને આનંદથી સહન કરીએ છીએ. અને પ્રસન્નતામાં જીવીએ છીએ. તમે તો સાત વાગે ઊઠો. ધાબળા ઓઢો, સવારે ગરમાગરમ ચા પીઓ, અને વચ્ચે વળી પત્નીને પૂછો, આજે રાતે ઠંડી ઘણી જાલિમ હતી હો. તરસ કેવી, ભૂખ કેવી, તમને અનુભવ નથી. કારણ તમે ભૂખનું દુઃખ વેઠતા જ નથી. અમને વિહારમાં જે સાચી ભૂખ લાગે અને વાપરીએ તે ભૂખનો અનુભવ કહેવાય.
પહેલાના કાળમાં ફાનસ સળગાવતા. ઓલવાઈ જાય, અંધારું થાય, આજે ઇલેક્ટ્રિકે કેટલા પ્રોબ્લેમ તમારા સોલ કરી દીધા. સાયન્સ સગવડો આપી દીધી. હવે તો પલંગમાં લાઈટ આપી દીધી. ભાઈસાબને પલંગમાંથી ઊઠવાની પણ તકલીફ લેવી ન પડે.
એક આંગળી દબાવો કે ઓન, એક દબાવો કે ઓફ. કેટલી સાધનસામગ્રી તમારા હાથમાં? છતાં પણ તમે સુખી કે દુઃખી ? | સ્વામિ ! શાતા છે જી? અમે અપ્રસન્ન દેખાણા? તમારી દીકરી સાસરે દુઃખી થાય, ફોન કરે, પપ્પા ? મને ગમતું નથી. પણ સાધુને બધું ફાવે, બધે ફાવે. ઝૂંપડપટ્ટીમાં જઈને જુઓ તો ખરા ? તેમને જોતાં તમારાં તોફાનો શાંત થઈ જશે. પત્ની પાસે આ નથી ફાવતું ને તે નથી ફાવતું, ભીંડાનું શાક નથી ફાવતું ને ખીચડી નથી ફાવતી. બોલતા બંદ થઈ જાઓ.. ,
હું ઘરમાં ભીંડાના શાકથી દૂર ભાગતો, હવે કાંઈ જ નહિ. સાધુ પાસે કાંઈ જ નહિ છતાં સુખી. તમે તો પતિ-પત્ની ઘરમાં ય ઝઘડ્યા કરો, અમે તો સંઘમાં પ્રેમથી રહીએ.
અમને ક્યાંય કલેશના વાતાવરણમાં પણ દુઃખ પડતું નથી. કારણ અને તે મન ઉપર લેતા જ નથી.
(૧) બધું જ ફાવે (૨) બધે જ ફાવે (૩) બધાની સાથે બને (૪) અંતે બધા વિના પણ અમને ચાલશે.
કેમકે, સાધુ પાસે સ્વાધ્યાય છે. આ ચાર સૂત્રો તમે ઘેર જઈને સ્વાધ્યાયરૂપે ગોખી લો. જીવનમાં અપનાવી લો. તમારી બાયડી હેમરતનને આશિષ આપશે. સો વરસના થજો એવી આશિષ આપશે. લોકોએ બાવાનું પહેરણ માંગ્યું. તે બોલ્યો, મારી પાસે તો પહેરણ જ નથી. જેની પાસે કશું જ નથી, તે સુખી છે. જેની પાસે બાર બાર ચોવીશ ચોવીશ પહેરણ-સાડી છે, તે દુઃખી છે, અશાંત છે, અતૃપ્ત છે.
( તવાય કારિ કા ૦ 1 )
| SR No. | 005787 |
| Book Title | Tattvartha Karika |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Kirtipurnashreeji |
| Publisher | Kirtipurnashreeji |
| Publication Year | |
| Total Pages | 136 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |