Page Text
________________
પહેલા ભવમાં સૂઝ આવી પણ મરિચિના ભવમાં ચાલી ગઈ. પછી ક્યાંય સુધી ભટકાઈ પડ્યા. ત્રિદંડીપણું મળ્યું, પછી પચીસમો ભવ વિરાટ જાગ્યો, આખા જગતને તારવાની ભાવના થઈ. આપણને તો આપણા આત્માને તારૂં એવો પણ ભાવ હજુ પૂરો પ્રગટ્યો નથી. તો મલકને તો તારવાની વાત જ
ક્યાં ?
ભગવાનના આત્માને જ તિજ્ઞાણે હું બનું, તારચાર્ણ પણ હું બનું આવો ભાવ આવે છે. આપણે તો બટાટામાં શેકાતા હતા, કૂતરાના ભાવમાં ય હડહડ થતા હતા, કાંઈ જ કિંમત આપણી હતી નહિ. પણ ભગવાને આપણા સામું જોયું, બહાર આવ્યા, પણ હવે આપણે ભગવાન સામું જોવાનો સમય આવ્યો તો આપણે વિમુખ થતા આવ્યા છીએ. જયારે માબાપ સગા થતા નહોતા તે વખતે ભગવાને સામું જોયું.
મચ્છર, અળસિયાં, વાંદાના ભાવમાં માબાપ કોણ હતા? તે વખતે ભગવાન તેમની જનેતા, તાત હતા, પ્રભુએ છયે-અવનિકાયને નજરમાં લીધી, પચીસમા ભવે તપ કર્યો, પણ કર્મ, કહ્યું, હજુ દેર છે, વાર છે કૈવલ્યની દીક્ષાના દિવસથી તપની ભીખ પ્રતિજ્ઞાઓ આદરી છે. નંદનરાજાના ભાવમાં ચોવીસલાખ વર્ષ સંસારમાં ગયાં છે. ૧ લાખ વર્ષ માસક્ષમણના પારણે માસક્ષમણ ૧૧ લાખ ૮૦ હજાર ૬૪૫ માસક્ષમણ કર્યા છે પણ કર્મસત્તા હજુ ના બોલે છે, ભગવાન, તે ભગવાન કેવી રીતે બન્યા તે આપણને ખબર નથી, ભગવાન થવાની પણ રીતિ છે. પરમાત્માનો પૂરેપૂરો દ્રનિક્ષેપો જાણવો જોઈએ. ભગવાનના ભવ અનંતા પણ સમકિત પામ્યા પછીના ૨૭ ભાવે છે, પછી ભવનો અંત આવી ગયો.
આપણો હજુ પત્તો જ નથી. ત્રિષષ્ઠિના દશમા પર્વમાં નંદનમુનિની અંતિમસંલેખના બહુ જ સુંદર કહી છે. સુકૃત અનુમોદનામાં ત્યાં લખેલ છે કે, હું બગીચામાં રહેલું સુગંધી પુષ્ય હતું, કોઈ ગૃહસ્થ મને પ્રભુ પર ચઢાવ્યું, જયારે ગંગાના પાણીરૂપે હું હતો ત્યારે કોઈએ મારો પ્રભુ પર પ્રક્ષાલ કર્યો, ધૂપરૂપે મંદિરમાં અગ્નિના ભાવમાં મંદિરમાં પ્રવેશ્યો હતો.
ભગવાન તીર્થકરના જીવ કદાચ ભૂંડી યોનિમાં જાય પણ ઊંચી કોટિના જીવ તરીકે થાય. અગ્નિ થાય તો ધૂપરૂપે થાય, પાણીમાં જાય તો પરમહૃદયમાં ઉત્પન્ન થાય, પણ ખાબોચિયામાં ન જાય. પૃથ્વીમાં સુપરકોલિટી રત્નમાં ઉત્પન્ન થાય. શંખ થાય તો દક્ષિણાવર્ત શંખ થાય. વનસ્પતિરૂપે થાય તો કમળ અથવા સારી જગ્યાએ ઉત્પન્ન થાય. દેવલોકમાં જાય તો કિલ્બિષિક દેવ ન થાય પણ સામાનિક દેવ થાય.
પ્રભુ દેવલોકમાં જાય તો ય સોનાની બેડી બેડી એ પણ બંધન છે ભલે સોનાનું જ બંધન. સમયને વીતતાં શી વાર? જુઈઅર. ગઈ સાલ પુરી થઈ ગઈ. ૨૦૫ર ચાલુ થયું. વિચારતા નથી, કેટલો સમય વરસો પૂરાં કરતાં ગયો? મજા કરી લો, સોફાસેટ આવી ગયા, બે દીકરા પરણાવી લીધા, પણ કે દિવસના સેટ થતાં થતાં આપણે અપસેટ થઈ ગયા.
ચાળા કરીએ છીએ સારા થવાના. પણ આપણે હંમેશાં ઉદાસ જ થતા આવીએ છીએ. બહાર કહેને કી દિવાળી મગર અંદર ચલતી હૈ હોળી. દરેકને ઘેર દીવડા પ્રગટાવો. કોડિયાં પ્રગટાવો. હવે મંગલદીવા ગયા. ઈલેક્ટ્રિકનાં અંજામણાં ગયાં. લાઈટોના ઝગમગાટથી દેવોએ રીસામણાં લીધાં છે. મંગલદીવા હોય તો અધિષ્ઠાયકો પણ દર્શને આવે છે. દિવા-આલિ = દિવાલી. હિમ-આલય = હિમાલય આપણો જૈનોનો દીવો ગયો, જૈનોની જ દિવાળી છે. વિર પરમાત્માનું સંભારણું છે. નિર્વાણ કલ્યાણક. જગતનું માણસ જાય તો મરણ. ભગવાન જાય તો નિર-વાણ છેલ્લા જવાના ટાઈમે ધબકારા વખતે દીવો પ્રગટાવે છે.
Wતજ્વાય કા કા • ૧ ૨ )
| SR No. | 005787 |
| Book Title | Tattvartha Karika |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Kirtipurnashreeji |
| Publisher | Kirtipurnashreeji |
| Publication Year | |
| Total Pages | 136 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |